ငရဲခန္းမွ အားမာန္မ်ား

တရႊမ္းရႊမ္းနဲ႕ ၾကိမ္ခ်က္ေတြ
ငါ့ခႏၶာေပၚကို က်ေရာက္လာတဲ့အခါ၊
ငါ့အသားေတြ ကြဲအက္သြားေပမယ့္၊
ငါ့ရင္ထဲက ယံုၾကည္ခ်က္မွာေတာ့
အက္ေၾကာင္းေတာင္ မထင္ဘူးေဟ့။

စူးရွတဲ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ
ငါ့ဒူးေခါင္းထဲကို စိုက္၀င္ေနတဲ့အခါ၊
အသည္းခိုက္ေအာင္ နာက်င္လွေပမယ့္၊
ငါ့အသည္းထဲက ကမၸည္းစာေတြကေတာ့
ထင္ရွားစြာ ေပၚလြင္ဆဲပဲေဟ့။

ထက္ရွတဲ့ လက္ထိပ္သားေတြ
ငါ့လက္ထဲကို နစ္၀င္ေနခ်ိန္မွာ၊
လက္အစံုကို မလွဳပ္ႏိုင္ေပမယ့္၊
အေတြးထဲကေန ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့
လက္သီးဆုပ္မွာေတာ့ အားမာန္ေတြ
ရွိေနဆဲပဲေဟ့။

ေနကုန္ရက္ဆက္ ညလဲ မနား
မတ္တပ္ရပ္ရင္း စစ္ေဆးခံေနရခ်ိန္မွာ၊
ငါ့ေျခေထာက္ေတြ ယိမ္းယိုင္ေနေပမယ့္
ငါ့ရင္ထဲက ရပ္တည္ခ်က္ကေတာ့
မယိုင္မလဲ ခိုင္မာဆဲပဲေဟ့။

၀ဲပ်ံေနတဲ့ မ်ဥ္းလံုးေတြနဲ႕
ရိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ၾကခ်ိန္မွာ၊
ငါ့အရိုးေတြ ေၾကမြသြားေပမယ့္၊
အရိုးထဲအထိ ျမွဳပ္၀င္ေနတဲ့
သူပုန္စိတ္ေတြကေတာ့
မေၾကမမြ မပ်က္စီးဘူးေဟ့။

ခ်ြန္ျမတဲ့ လွံစြပ္ဖ်ားက
ငါ့ႏွလံုးသားထဲကို
စိုက္၀င္သြားခ်ိန္မွာ၊
ႏွလံုးေသြးေတြ တပြက္ပြက္
ထြက္ေပၚလာေပမယ့္၊
ေသြးထဲမွာ စီးဆင္းေနတဲ့
ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ေတြက
ရဲရဲနီေနဆဲပဲေဟ့။

စစ္ေၾကာေရးဆိုတဲ့
ငရဲခန္းေတြနဲ႕
ေတာ္လွန္ေရးကို အေရာင္ဆိုး၊
ဖ်က္ဆီးဖို႕ ၾကိဳးပမ္းၾကခ်ိန္မွာ၊
ငါတို႕ရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာေတြ
ႏြမ္းေၾကေနေပမယ့္၊
ငါတို႕ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြက
ခိုင္မာဆဲပဲေဟ့။

ခင္မမမ်ိဳး (၁၂၊ ၁၊ ၂၀၀၉)

(စစ္အာဏာရွင္တို႕၏ စစ္ေၾကာေရး ငရဲခန္းမ်ားတြင္ လူမဆန္စြာ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံခဲ့ၾကရေသာ ဦးနႏၵ၀ံသ၊ ကိုရဲေခါင္၊ ကိုမ်ိဳးဟန္၊ ကိုေ၀ျဖိဳး၊ ကိုသန္းထိုက္ေအာင္၊ ကိုလင္းေအာင္သက္၊ ေဒါက္တာ၀င့္သူ၊ မခ်ိဳခ်ိဳသန္း၊ ဦးေဇာ္ေဇာ္တို႕ အပါအ၀င္ စစ္ေၾကာေရး ငရဲခန္းမ်ားကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ ရြာလံုးက်ြတ္ စစ္ေၾကာေရးမ်ား ၀င္ခဲ့ၾကရေသာ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွ ျပည္သူမ်ား အားလံုးကို ဤကဗ်ာျဖင့္ ဦးညႊတ္ဂါ၀ရ ျပဳအပ္ပါသည္။)