ျဖစ္ခ်င္တာ မျဖစ္ စိတ္မညစ္နဲ႔

လူအမ်ားစုဟာကိုယ္လိုခ်င္တာ မရဘူး ၊ကိုယ္ၿဖစ္ခ်င္တာမၿဖစ္ဘူးဆိုရင္ အလြယ္တကူလည္း စိတ္ညစ္တတ္တယ္။ အၿပင္းအထန္လည္း စိတ္ညစ္တတ္တယ္၊ ကိုယ္မရတာ ကိုယ္မၿဖစ္တာကိုပဲ ထပ္တလဲလဲေတြးၿပီး ကိုယ့္စိတ္ကို ညွင္းဆဲေနတတ္တယ္ ။

လူရယ္လို႕ၿဖစ္လာရင္ ပစၥည္းဥစၥာလည္း ၿပည့္စံုခ်င္တယ္၊ အၿခံအရံလည္း ေပါမ်ားခ်င္တယ္၊ အခ်ီးအမြမ္းလဲခံယူခ်င္တယ္၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးလဲ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္၊ ဒါေပမဲ ့တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ့္မွာ အဲဒါေတြအားလံုး၊ ဒါမွမဟုတ္ တခ်ိဳ႕မၿပည့္စံုဘူး။ အဲဒီအခါ ကိုယ့္ရဲ႕မၿပည့္စံုတဲ့ အခ်က္ေတြကို ေတြးၿပီး စိတ္ညစ္ေနမယ္၊ စိတ္ဆင္းရဲေနမယ္၊ ဟိုလူ ဒီလူကို အျပစ္ဖို႕ေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ဟာ စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ့ညံ့တဲ့သူ၊ ေလာကဓံ ခံႏိုင္ရည္ မရွိတဲ့သူၿဖစ္သြားမယ္။

ေလာကမွာ အဆိုးေလာကဓံေတြနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳခ်င္တဲ့သူရယ္လို႔ တစ္ေယာက္မွမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့့ အနည္းနဲ႔ အမ်ားဆိုသလို တစ္ခ်ိန္မဟုတ္တစ္ခ်ိန္မွာ ေတြ ့ၾကံဳေနရတာပါပဲ။ အဲဒီလို ေတြ႔ၾကံဳလာတဲ့အခါမွာ မတုန္မလႈပ္ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို ့လိုပါတယ္။ စိတ္ညစ္ေန၊ စိတ္ဆင္းရဲေန၊ ဟိုလူ ဒီလူအၿပစ္ဖို႔ေနလို ့ အဆိုးေလာကဓံက ေပ်ာက္ပ်က္မသြားတဲ့အၿပင္ တစ္ပူေပၚႏွစ္ပူ ဆင့္ၿပီး ဆိုးသထက္ဆိုးလာဖို႔၊ ဆိုးတြင္းနက္သြားဖို ့ပဲရွိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အေကာင္းေလာကဓံေတြနဲ႔ခ်ည္း ေတြ ့ၾကံဳေနရတဲ့ လူ၊ အဆိုးေလာကဓံေတြနဲ႔ခ်ည္း ေတြ ့ၾကံဳေနရတဲ ့လူ ရယ္လို ့ ေလာကမွာမရွိပါဘူး။ အေၿခအေန၊ အခ်ိန္အခါအားေလ်ာ္စြာ အေကာင္းေလာကဓံေရာ အဆိုးေလာကဓံေရာ ေရာေႏွာ ေပါင္းစပ္ၿပီး ခံစားေနၾကရတာပါ။

အေကာင္းေလာကဓံ ပိုမ်ားတဲ့လူ၊ အဆိုးေလာကဓံ ပိုမ်ားတဲ့လူရယ္လို ့ေတာ့ရွိမွာေပါ့။ ဒါကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ ့အက်ိဳးကို ကိုယ္ခံစားရတာပါ။ ေကာင္းကံမ်ားမ်ား ၿပဳခဲ့တဲ့သူက အေကာင္းေလာကဓံ နဲ႔ ပိုမ်ားမ်ားေတြ ့ၾကံဳရၿပီး၊ ဆိုးကံမ်ားမ်ားၿပဳခဲ့တဲ့သူက အဆိုးေလာကဓံကို ပိုမ်ားမ်ား ခံစားရမွာပါပဲ။ ဘယ္သူမၿပဳ မိမိမႈပါ။


အဆိုးေလာကဓံေတြနဲ ့ေတြ ့ၾကံဳလာရင္ ငါ့ရဲ ့ဆိုးကံေတြ အက်ိဳးေပးတာလို ့ပဲ ႏွလံုးသြင္းၿပီး စိတ္ေၿဖသင့္ပါတယ္။ အဆိုးေလာကဓံအေပၚ စိတ္ဆင္းရဲမႈ၊ မေက်နပ္မႈေတြနဲ ့ တံု ့ၿပန္ၿပီး အခ်ိန္ၿဖဳန္းမေနပဲ ကိုယ္လုပ္စရာရွိတဲ ့အလုပ္ကို အရွိန္အဟုန္မပ်က္ ဆက္လုပ္ေနသင့္ပါတယ္။

အဆိုးေလာကဓံက ကိုယ့္ရဲ ့အလုပ္ကို အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ အရွိန္တန္ ့သြားေစတယ္ဆိုရင္လည္း ရွိသေလာက္ အရွိန္ပဏာမနဲ႔ပဲ လုပ္ခြင့္ရသေလာက္ ဆက္လုပ္သင့္ပါတယ္။ အဆိုးေလာကဓံေၾကာင့္ေတာ့ ကိုယ္လုပ္ေနၿမဲအလုပ္ကို ရပ္တန္ ့မပစ္သင့္ပါဘူး။

ကိုယ္ေတြ ့ၾကံဳေနရတဲ့ အဆိုးေလာကဓံကို အေကာင္းဘက္ကေန လွည့္ေတြးတတ္မယ္ဆိုရင္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ရႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ-လူပ်ိဳၾကီးၿဖစ္ေနရတာကို အၿခံအရံမရွိၿခင္း (အယသ)အဆိုးေလာကဓံနဲ ့ ေတြ ့ၾကံဳေနရတယ္လို ့ ယူဆေနတယ္ ဆိုပါစို ့။

ေၾသာ္....ငါ့ဘ၀လူပ်ိဳၾကီးၿဖစ္ရတာ ကံေကာင္းလိုက္တာ၊ အိမ္ေထာင္သာက်ခဲ့ရင္ မိန္းမဒုကၡ၊ သားသမီးဒုကၡေတြ ခုေလာက္ဆို တစ္သီၾကီးခံစားေနရၿပီ၊ ေယာကၡမဒုကၡ၊ ေယာက္ဖဒုကၡေတြလည္း အဆစ္ပါခ်င္ ပါလာဦးမွာ၊ အခုေတာ့ ဒီဒုကၡေတြကင္းလို ့ ခ်မ္းသာလိုက္တာ....

သြားခ်င္ရာသြား၊ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္နဲ ့ လြတ္လပ္လိုက္တာ၊ လႉစရာလည္း မငဲ့ကြက္လႉႏိုင္တယ္၊ တရားနာစရာ၊ တရားထိုင္စရာရွိလည္း ေနာက္ဆံမတင္းပဲ ထိုင္ႏိုင္တယ္။ ခုေနတုန္း ဘုန္းၾကီး၀တ္မယ္ဆိုလည္း ခ်က္ခ်င္း၀တ္လို ့ရတယ္။ ဟန္က်လိုက္တာ ငါ့ဘ၀အရေတာ္ေလၿခင္း လို႔ အဲဒီလို ႏွလံုးသြင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ လူပ်ိဳၾကီးၿဖစ္ေနရတဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ကို ေက်နပ္ႏွစ္သက္ၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္ ။

အဲဒီလိုမွ အေကာင္းဘက္ကေန ႏွလံုးမသြင္းတတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အထီးက်န္ဘ၀မို ့ အက်ည္းတန္လွပါတယ္အေမရဲ ့ ဆိုၿပီးအၿမဲတမ္းစိတ္ဆင္းရဲေနရမွာပါ။ သီတင္းကြ်တ္တိုင္း မ်က္ရည္၀ိုင္းရတာဟာ အဆိုးေလာကဓံကို အေကာင္းေတြးစိတ္ဓါတ္နဲ ့ ခံႏိုင္ရည္စြမ္းမရွိလို ့ပါ။

ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ မတည္ၿမဲဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ကို နက္နက္နဲနဲ သေဘာေပါက္ရင္ အဆိုးေလာကဓံေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို ့သိပ္မခက္ခဲလွပါဘူး။ အခုဆိုးေနေပမဲ့ အခ်ိန္တန္ရင္ ေကာင္းလာမွာပါ၊ ဘာမွမၿမဲတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ အဆိုးေလာကဓံေတြဟာလည္း မၿမဲပါဘူး။ မုန္တိုင္းထန္ၿပီးရင္ ေလေၿပေလညင္း တိုက္ခတ္လာပါလိမ့္မယ္။ ဘာမွေတြးပူမေနနဲ႔ ဘာမွစိတ္ညစ္မေနနဲ႔လို ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးလိုက္ရံုပါပဲ။

ၿဖစ္ခ်င္တာၿဖစ္၊ စိတ္မညစ္နဲ ့၊ ေတာင္ေတြးေၿမာက္ေတြး စိတ္မေလးနဲ႔၊ ေတာင္ၾကံေၿမာက္ၾကံ မပူပန္နဲ႔၊ လူမွန္သမွ် ထိုက္တန္ေသာအက်ိဳးကို ရမည္သာ ဆိုတဲ့ ဘ၀ေဆာင္ပုဒ္ကေလးဟာ အဆိုးေလာကဓံေတြနဲ ့ ေတြ ့ၾကံဳေနရသူေတြကို အၿပံဳးမပ်က္ ခံႏိုင္ရည္ရွိေစတဲ့ စိတ္အားၿဖည့္ ေဆာင္ပုဒ္ကေလးပါပဲ။

တတ္သမွ်၊ စြမ္းသမွ် အမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွလံုးသြင္းတဲ ့ၾကားက စိတ္ညစ္ေနေသးတယ္၊ စိတ္ဆင္းရဲေနေသးတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အၿဖစ္အပ်က္ကို အာရံုမၿပဳဘဲ စိတ္ကို အာရံုၿပဳၿပီး စိတ္ညစ္တယ္၊ စိတ္ညစ္တယ္၊ စိတ္ဆင္းရဲတယ္၊ စိတ္ဆင္းရဲတယ္ လို႔ သတိပဌာန္၀ိပသနာနည္းက်က် ထပ္ခါထပ္ခါ ရႈမွတ္ေနလိုက္ရပါမယ္။

သတိ၊ သမာဓိ၊ ဥာဏ္အား ေကာင္းလာတာနဲ ့အမွ် စိတ္ရဲ ့သဘာ၀၊ စိတ္ရဲ ့အၿဖစ္အပ်က္ေတြကို ေတြ႔ၿမင္လာၿပီး စိတ္ညစ္တာ၊ စိတ္ဆင္းရဲတာေတြလည္း တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ လံုး၀ေပ်ာက္ကင္းသြားပါလိမ့္မယ္။ ၿငိမ္းေအးလွတဲ့ တရားအရသာနဲ ့အတူ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကိုလည္း အၿပည့္အ၀ခံစားလာရပါလိမ့္မယ္။

စိတ္ထားတတ္ၿခင္း၊ တရားမွတ္ၿခင္းေၾကာင့္ လိုခ်င္တာမရတဲ ့ အဆိုးေလာကဓံ၊ ၿဖစ္ခ်င္တာမၿဖစ္တဲ့ အဆိုးေလာကဓံ၊ မလိုခ်င္တာရတဲ့ အဆိုးေလာကဓံ၊ မၿဖစ္ခ်င္တာၿဖစ္တဲ့ အဆိုးေလာကဓံေတြကို မတုန္မလႈပ္ခံႏိုင္ရည္ရွိသြားျပီဆိုရင္ ၿငိမ္းေအးေသာ ဘ၀ ပိုင္ရွင္ၿဖစ္ၾကမွာပါ။

ဘ၀ရဲ ့ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးေတြဆိုတာ
ကိုယ္ၿဖစ္ခ်င္သလို
ၿဖစ္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။
သူၿဖစ္သင့္သလိုၿဖစ္ေနတာပါ။
မၿဖစ္သင့္ဘဲၿဖစ္ေနတဲ့
ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳးရယ္လို ့လည္း
တစ္ခုမွမရွိပါဘူး ။
ပစၥဳပန္အလုပ္၊ ပစၥဳပၸန္ကံေၾကာင့္
မၿဖစ္သင့္ဘူး ဆိုေတာင္မွ
အတိတ္အလုပ္၊ အတိတ္ကံေၾကာင့္ေတာ့
ၿဖစ္သင့္တာေတြခ်ည္းပါပဲ။
အတိတ္ကံကို ဘယ္သူၿမင္ႏိုင္မွာမို႔လဲ။

ဒီစိတ္အားၿဖည့္စာစုေလးကို ဖတ္ရသူအေပါင္း ၿငိမ္းေအးေသာ ဘ၀ပိုင္ရွင္မ်ားၿဖစ္ၾကပါေစ။

အရွင္ဆႏၵာဓိက ၏ ၿငိမ္းေအးေသာဘ၀ပိုင္ရွင္ စာအုပ္ေလးမွ ေဖာ္ၿပပါသည္။


အညာေႏြတမာေျမ