စက္တင္ဘာအရိပ္

“ယႆာႏုဘာ၀ေတာ ယကၡာ၊ ေန၀ ဒေႆႏၱိ ဘီသနံ၊ ယဥွိေစ၀ါနုရုဥၥေႏၱာ ရတၱႏၵိ၀ မတႏၵိေတာ “ အစခ်ီတဲ႕ ေမတၱာသုတ္ပရိတ္ရားေတာ္ကို သံျပိဳင္ညီညီရြတ္ဖတ္ျပီး သကၤန္းကိုယ္စီ သပၸါယ္စြာရံုထားတဲ႕ သံဃာ ၅၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ မေကြးတိုင္း ပခုကၠဴျမိဳ႕က လမ္းမေပၚမွာ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ၅ ရက္က စီတန္းၾကြခ်ီလာေနတာကို လမ္းေဘး၀ဲယာက ေသာင္းခ်ီတဲ႕ ဒကာဒကာမေတြ လက္အုပ္ခ်ီရွိခိုးေနတာကို ဒီေန႕ထိမ်က္စိထဲမထြက္ေသးပါဘူး။

သူတို႕ဘာလို႕ ဒီလိုေမတၱာပို႕ၾကြခ်ီလာၾကသလဲဆိုေတာ့ ၾသဂုတ္လဆန္းက စစ္အစိုးရကေန ေလာင္စာဆီေစ်းေတြအဆမတန္ေစ်းျမွင့္ခဲ႕လို႕ ႏိုင္ငံတဲ႕အ၀ွမ္းမွာ ကုန္ေစ်းႏုန္းေတြခုန္ပ်ံတက္ခဲ႕လို႕ ျမန္မာျပည္သားေတြ အၾကပ္အတည္းျဖစ္ခဲ႕တာကို အေျချပဳတယ္လို႕ဆိုရမွာပါ။ ပခုကၠဴသံဃာေတာ္ေတြ စီတန္းၾကြခ်ီေနခ်ိန္မွာ ေလာင္စာဆီေစ်း က်ဆင္းေရးအတြက္ လူထုပူးေပါင္းဖို႕ တိုုက္ပြဲဆင့္ေခၚခဲ့တဲ့ ကိုထင္ေက်ာ္၊ ခ်ီတက္ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ ၈၈ ေက်ာင္းသားေတြ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ရန္ကုန္မွာ အဖမ္းခံခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။

ပခုကၠဴ သံဃာေတာ္ေတြေမတၱာပို႕ စီတန္းၾကြခ်ီတဲ႕ေရွ႕ဆံုးမွာလဲ ေလာင္စာဆီေစ်းနုန္းက်ဆင္းေရးေတာင္းဆိုလို႕ ဖမ္းခံရသူေတြျပန္လႊတ္ေပးဖို႕ကုန္ေစ်းနုန္းက်ဆင္းေရးလုပ္ေပးဖို႕ ႏိုင္ငံတ၀ွမ္းမျငိမ္းမခ်မ္းျဖစ္ေနတာေတြကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာဖို႕ စတဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ဆိုင္းဘုတ္ကို ကိုင္ေဆာင္ၾကြခ်ီခဲ႕တာပါ။ အားလံုးေသာသံဃာေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေမတၱာဓါတ္ေတြအျပည့္ကိန္းေအာင္းျပီး ရြတ္ဖတ္ၾကြခ်ီေနတယ္ဆုိတာ ကိုယ္ေတာ္ေတြရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကေန အဓိပၸါယ္ကို အလြယ္တကူဖတ္လို႕ရေနပါတယ္။

ဒီလို ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းၾကြခ်ီေနတဲ႕ ျမင္ကြင္းကို ဖ်က္စီးလိုက္တာကေတာ့ တပ္မ (၁၀၁) က ဗ်ဴဟာမွဴး ခင္ေမာင္ေထြးနဲ႔ ခမရ (၂၃၅) က တပ္ရင္းမွဴး မ်ိဳးသန္႕ဇင္ အပါအ၀င္ တပ္သား (၂၀) ေလာက္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

သံဃာအားလံုး ျမိဳ႕လယ္ ေဆးရံု၂ရံုၾကား မီးပြိဳင့္ကိုေရာက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ ျမိဳ႕နယ္သံဃမဟာနာယကက ဦးေတေဇာဆိုတဲ႕ ဆရာေတာ္ေရာက္လာျပီး ဒီေကာင္ဖမ္း ဟုိေကာင္ဖမ္းအမိန္႕ေပးေတာ့ စစ္တပ္က ေသနတ္ေတြမိုးေပၚေထာင္ေဖါက္ျပီး ၀င္ဖမ္းေတာ့တာပါဘဲ။ သံဃာေတြဖရိုဖရဲျဖစ္ကုန္ျပီး ေတြ႕ရာအေပါက္ကေနအကုန္ေျပးရေတာ့တာပါဘဲ ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ စစ္သားေတြက ဘုန္းၾကီးေတြကို ၀င္ဖမ္းေတာ့ ဘယ္ကထြက္လာမွန္းမသိတဲ႕ ၾကံ႕ဖြတ္ေတြလည္း သူတို႕ဘက္က၀င္ကူျပီး သံဃာေတြကို ၀င္ဖမ္းၾကပါတယ္။ အဲဒီညေနမွာ အေနာက္တုိက္လို႕ေခၚတဲ႕ သာသန၀ိပုလာရာမတိုက္က ဦးဇင္း ဦးပညာစကၠနဲ႕ ဦးပညာနႏၵ၊ ေဗာဓိမ႑ိဳင္ေက်ာင္းတိုက္က ဦးစႏိၵမာတို႕ အဖမ္းခံခဲ႕ရပါတယ္။ က်န္တဲ႕ ကိုယ္ေတာ္ေတြကေတာ့ အနီးဆံုးေဆးရံုေတြ အလယ္တန္းေက်ာင္းေတြ နီးစပ္ရာအိမ္ေတြနဲ႕ အေရွ႕တိုက္ (မဟာ၀ိဇယာရာမ)ထဲ ၀င္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ႕ၾကပါတယ္။

အခ်ိန္ကလည္း ညေနေစာင္းေနျပီ အေရွ႕တိုက္ထဲကသံဃာအားလံုးစုျပီး ဖမ္းထားတဲ႕ ကိုယ္ေတာ္အားလံုးလႊတ္ေပးဖို႕ မလႊတ္ေပးရင္ ဆက္ျပီးဆႏၵျပဖို႕ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။ အေရွ႕တိုက္ေျမာက္ဘက္မုခ္ေပါက္မွာ သံဃာအားလံုးစုျပံဳေနတယ္ လမ္းတဖက္မွာေတာ့ အရပ္၀တ္ရဲေတြ ၾကံ႕ဖြတ္ေတြစီတန္းရပ္ေနတယ္။ အေရွ႕တုိက္ဘက္က သံဃာအုပ္နဲ႕ လူအုပ္က ၾကံဖြတ္အုပ္ဖက္ကို ခဲေတြနဲ႕ထုလိုက္ ဟိုကေနာက္ဆုတ္လိုက္ ေရွ႕တိုးလိုက္နဲ႕ အေတာ္မိုးခ်ဳပ္ထိလုပ္ေနခဲ႕ၾကတယ္။ ေမွာင္လာေတာ့ အေရွ႕တိုက္က တုိက္အုပ္ဆရာေတာ္ေတြနဲ႕ ျမိဳ႕ေပၚက ဆရာေတာ္ေတြကို အာဏာပိုင္ေတြက အလက(၃) ေက်ာင္းမွာပင့္ျပီး ဖမ္းထားတဲ႕ သံဃာေတြကိုလႊတ္ေပးမယ္ က်န္သံဃာေတြကို ထိမ္းေပးပါဆိုတဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္နဲ႕ ဖမ္းထားတဲ႕ သံဃာ ၃ပါးလႊတ္ေပးခဲ႕ပါတယ္။

ျပန္လြတ္တဲ႕ သံဃာေတာ္ေတြေျပာျပခ်က္အရ သူတို႕ေဆးရံုအိမ္သာထဲ၀င္ပုန္းေနတုန္း ၾကံ႕ဖြံ႔အတြင္းေရးမွဴး လွ၀င္းႏိုင္က “ဟုိထဲမွာ (၂) ေကာင္ပုန္းေနတယ္၊ ဖမ္းဖမ္း” ဆုိၿပီး ေျပာတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ “ႏွစ္တစ္ ခင္ေမာင္၀င္းဆိုတဲ့ လူမိုက္ကလည္း ငါတို႔ကို ၀င္႐ိုက္တယ္။ စစ္သားေတြကလည္း ေသနတ္ဒင္နဲ႔ထုတယ္။ ဒါေတြၿပီးမွ ရဲစခန္းထဲ လူ၀တ္လဲၿပီး၊ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္ခဲ့တယ္ ေနာက္မွအထက္အမိန္႕၀င္လာလုိ႕ သကၤန္းျပန္၀တ္ေပးျပီး လႊတ္ေပးလုိက္တာ” လို႕ေျပာပါတယ္။


ေနာက္ေန႔မနက္မွာ တိုင္းသာသာနာေရးဦးစီးနဲ႔ ခ႐ိုင္အဆင့္ဆင့္က တာ၀န္ရွိသူေတြဟာ စာသင္တိုုက္ေတြကို ၀င္ၿပီး လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ မပါဖို႔ ၀င္ေလွ်ာက္ေတာ့တာပဲ။ ဒီမွာတင္ ေလာေလာလတ္လတ္ ခံထားရတဲ့ သံဃာ ေတာ္ေတြက မေက်နပ္လို႔ အလယ္တိုုက္အေရာက္မွာ ၀န္းတံခါးပိတ္ၿပီး အာဏာပိုင္ (၁၃) ေယာက္ကုိ ဖမ္း လိုက္တယ္။ သူတို႔စီးတဲ့ ကားေတြကို မီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ လူငယ္အေတြးနဲ႔ ဒီလိုလုပ္တာမမွားဘူးပဲ ထင္ပါတယ္။

ေနာက္ေန႕ေတြမွာေတာ့ နိုင္ငံပိုင္သတင္းစာေတြက ဒီျဖစ္စဥ္ေတြဟာ နိုင္ငံေရးတက္ႂကြသူေတြနဲ႔ မီဒီယာေတြေပါင္းၿပီး လုပ္ၾကံဖန္တီးတာပါလို႕ ေရးခဲ႕ ေျပာခဲ့တယ္။ အဓိကျဖစ္တဲ႕ ေမတၱာပို႔ႂကြခ်ီိတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ဓာတ္တိုင္မွာ ႀကိဳးတုတ္ၿပီး ရက္ရက္စက္စက္ ႐ုိက္ခဲ့တာကိုေတာ့ တလံုးတပါဒမွ မေဖၚျပခဲ႕ပါဘူး။

ဒီေနာက္ေတာ့ တနိုင္ငံလံုးက သံဃာေတြက ပခုကၠဴသံဃာေတာ္ေတြေက်နပ္ေအာင္ အစိုးရကေတာင္းပန္ပို႕ မေတာင္းပန္ရင္ ပတၱနိကၠဳဇၨန ကံေဆာင္မယ္ေပ့ါ။ ဒါကို အာဏာကလြဲၿပီး ဘာမွ ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ ငမိုက္သားေတြက မေတာင္းပန္ဘူးေလ။ ဒီေနာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံအႏွံ႕ စက္တင္ဘာ (၁၈) မွာ “လူအခ်င္းခ်င္း နိပ္စက္ခ်င္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ ဥပဒ္ရန္ေဘး ကင္းစင္ေဝး ျငိမ္းေအးၾကပါေစ ဆင္းရဲလုိျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ ဒို႕ေမတၱာစြမ္းကမၻာလႊမ္း ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ ” ဆိုတဲ႕ ေမတၱာပို႕သံေတြ ကမၻာကိုလႊမ္းသြားခဲ႕တာပါ။ ေရႊ၀ါေရာင္လို႔ ကမၻာကသိတဲ့ သံဃာလႈပ္ရွားမႈႀကီး ေပၚလာရေတာ့တာပါပဲ။



ဒီလိုသံဃလွဳပ္ရွားမွဳေပၚေနခ်ိန္မွာ ပခုကၠဴ မဟန ဦးေတေဇာလို နအဖအလိုက် ကျပအသံုးေတာ္ခံခဲ႕တဲ႕ ဘုန္းၾကီးေပၚလာသလို ပဲခူးမွာ ၾကခတ္၀ိုင္းဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိပါလ ဆိုတဲ႕ မင္းကိုးကြယ္ဆရာေတာ္က သံဃာနဲ႕နိုင္ငံေရးမအပ္စပ္ဆိုျပီး သားသံုးသားရွင္းလင္းေရး ေစခိုင္းခ်က္ထြက္လာျပီးတဲ႕ေနာက္ သံဃာေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ေတာ့တာပါဘဲ။

ဒီေနရာမွာ သံဃာနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးမအပ္စပ္ဆိုတဲ႕ စကားကိုက်ေနာ္နားလည္သေလာက္ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ရွင္းျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ပခုကၠဴသံဃာေတာ္ေတြ ျဖိဳခြင္းခံရတဲ႕ စက္တင္ဘာ ၅ ရက္က ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္တပါးကို အဖမ္းမခံရေအာင္ က်ေနာ္လိုက္ပို႕တုန္းသူေျပာတဲ႕ စကားေလးအမွတ္ရမိပါတယ္။

“ဒကာရာ ဦးဇင္းတို႔က အိမ္ေတြ၀င္ထြက္ ဆြမ္းခံေနေတာ့ ဒကာေတြ အေျခအေနသိတယ္။ အရင္က (၅) အိမ္ ေလာက္ ဆြမ္းခံရင္ က်ဳပ္တို႔သပိတ္ျပည့္ၿပီ။ အခု (၁၅) အိမ္ေလာက္ခံမွ တပါးစာ ၀႐ံုေလာက္ရွိတယ္။ က်ဳပ္တို႔ ေခါင္းရိတ္ဖို႔ ဓားတေခ်ာင္းေတာင္ အပိုမ၀ယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ဒါ ... ဒကာေတြ မြဲေနၿပီဆိုတာ က်ဳပ္တို႔သိလို႔ ေမတၱာပို႔တာပါ။ က်ဳပ္တို႔မွာ အျပစ္ရွိသလားဗ်ာ” တဲ႕ ကိုင္း လူထုအေျခအေနကို အတြင္းက်က်သိေနေတာ့ သံဃာေတြေနလို႕ရမလား အဆင္ေျပတဲ႕အိမ္ေတြပဲ ေရြးဆြမ္းခံရမလား ဒီလိုပဲ ၀ိုင္းကူေျဖရွင္းသင့္လား လူသားစိတ္ရွိသူတိုင္း ေျဖရွင္းေပးခ်င္စိတ္ရွိၾကမွာပါ။ သံဃာဆိုတာ ျငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းနဲ႕ ျပည္သူ႕ဘ၀ ေအးခ်မ္းသာယာေအာင္ ေမတၱာနဲ႕ ေျဖရွင္းတာ ဘုရားရွင္လက္ထက္ကတည္းက ရွိခဲ႕တာပါ။

ဥပမာတခုေျပာရရင္ မဇၥ်ိမေဒသမွာ ကပိလဝတ္နဲ႔ ေကာလိယ ႏွစ္ျပည္ေထာင္မင္းသားေတြက ေရာဟဏီျမစ္ကေရကုိ လုၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေပၚခဲ့ဘူးပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ စုိက္ပ်ဳိးေျမေတြအတြက္
ဒီျမစ္ေရကို သူယူမယ္ ငါယူမယ္ ဆုိၿပီျငင္းၾကခုန္ၾကရာက စစ္ခင္းၾကမဲ့အေျခ အေနအထိ ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ ဗုဒၶဘုရားရွင္ကိုယ္တုိင္ ၀င္ေျဖရွင္းေပးခဲ႕လို႕ ေျပလည္ခဲ႕ဘူးတဲ႕ သာဓကေတြရွိခဲ႕ပါတယ္။

ဒီလိုအလားတူပဲ ပုဂံေခတ္မွာဆိုရင္ ရွင္ဒိသာပါေမာက္လို႕ သံတမန္ေရးက်ြမ္းက်င္တဲ႕ အရွင္သူျမတ္ အင္း၀ေခတ္မွာ စၾကိဳသူျမတ္လို ပုဂၢိဳလ္ထူးေတြေၾကာင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရခဲ႕တဲ႕ သာဓကေတြရွိခဲ႕သလို ဒီဘက္ ကိုလိုနီေခတ္မွာလည္း ဦးဥတၱမလို ဦး၀ိစာရလို႕ သာသန အာဇာနည္ေတြကေရာ့ ဘာေၾကာင့္အသက္ေပးျပီး ႏိုင္ငံနဲ႕ ျပည္သူ႕အေရးလုပ္ခဲ႕လဲဆိုတာေတြက အတုယူစရာေတြပါ။

ဒီေတာ့ က်ေနာ့္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ အာဏာရွင္ဆိုသူေတြ ရွိေနေသးသေရြ႕ ေျမရွိလွ်က္ေျပးေနရသူေတြ အေမရွိလွ်က္ေ၀းေနရသူေတြ။ မတရား ေစာ္ကားခံရမွဳေတြ၊ ဖိႏွိပ္ခံရတာေတြ ရွိေနဦးမွာ မလြဲပါဘူး။ ဒါေတြကို သံဃာထုအပါအ၀င္ လူထုက ကိုယ့္ရပိုင္ခြင့္အတြက္ နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ႕ တိုက္ပြဲ၀င္ေနရဦးမွာပါ။

လူဦးေရ သန္း (၆၀) ေက်ာ္တဲ့ ျပည္သူက လက္တဆုပ္စာအာဏာရွင္ကို မႏုိင္ဘူးဆိုတာ ရာဇ၀င္႐ိုင္းပါတယ္။ ခုအစိုးရသစ္က လုပ္ေနပါတဲ႕ဆိုတဲ႕ ေရႊရည္စိမ္ျငိမ္းခ်မ္းေရး မျဖစ္စေလာက္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွဳေလးေတြမွာ ေမ်ာမေနေစခ်င္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတိုင္ဟာ အာဏာရွင္ ျမန္မာ့ေျမေပၚက အျပီးတိုင္ခ်ဳပ္ျငိမ္းေရးဆိုတာကို အစဥ္ေရွးရွဳျပီး ခ်ိနဲ႔သူကိုေဖးကူ၊ အားနည္းသူကို လက္တြဲ၊ စည္းလံုးညီညာတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာသာသာသနာအတြက္ အျမန္တိုုက္ ပြဲ၀င္သြားၾကပါစို႔လို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။

ေခတ္အဆက္ဆက္က အာဏာရွင္တိုက္ပြဲေတြမွာ က်ဆံုးခဲ့တဲ့ အာဇာနည္ ရဲေဘာ္အေပါင္း၊ စက္တင္ဘာ သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈအတြင္း က်ဆံုးသြားတဲ့ ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူအေပါင္းနဲ႔ ေထာင္တြင္း အက်ဥ္းခ်ခံ ထားရတဲ့ ရဲေဘာ္အေပါင္းကို ဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ ဦးၫြတ္အေလးျပဳလိုက္ပါရေစ။

ပခုကၠဴ သံဃလွဳပ္ရွားမွဳ ကာလက ထြက္ေပၚလာတဲ႔ကဗ်ာေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးကို အဆုံးသတ္လိုက္ပါတယ္။

ဘိကၡဳသစၥာ

ျပည္သူ႔ သကၤန္း၊ ျပည္သူ႔ဆြမ္းျဖင့္
သခၤန္းေက်ာင္းမွာ ၊ေနတံုပါလည္း
ျမန္မာျပည္၀ွမ္း၊ တရားစြမ္းျဖင့္
ခ်မ္းသာေအာင္မွ၊ မဆံုးမလွ်င္
သံဃာ့တာ၀န္၊မေက်ပြန္မို႔
တာ၀န္ေက်ပ ၊ဆႏၵျပသည္
မွန္ပ ဆြမ္းဖိုး၊ ေက်ေစေသာ၀္ ။ ။

ဇာနည္(ပခုကၠဴ)

သာသသနာ့ဥေသွ်ာင္ အဖြဲ႕မွထုတ္ေ၀မယ့္ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ အမွတ္တရ စာအုပ္အတြက္ ရည္ရြယ္ေရးသားပါသည္။