ဘယ္ မေအရိုး မွ မေကာင္းပါဘူး

ေဟာေၿပာသူ=သခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္း
ေရးသားမွတ္တမ္းတင္သူ=သခင္ဘေမာင္

အုတ္က်စ္ေက်ာ္ေအးမႏၱေလးတဲ့။
၁၂၂၁ မွာမႏၱေလးၿမိဳ.ကိုတည္ေထာင္ပါတယ္။

မႏၱေလးၿမိဳ.နွင့္ နန္းေတာ္ၾကီးကို တည္ေဆာက္ရာမွာ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းပစၥယေတြကို အသစ္စက္စက္သံုးသင့္တာသံုးၿပီး အမရပူရၿမိဳ.ေဟာင္းက ပစၥည္းေတြ သံုးသင့္တာထည္႔သံုးရေသးတယ္။

ေရႊဖို႔ေၿပာင္းဖို႔ ခဲယဥ္းတဲ့ အေဆာက္အဦး အရာ၀ထၱဳၾကီးေတြကလြဲရင္ အကုန္လိုလို ေၿပာင္းေရႊ.ၾကရတယ္။

ဒီလို ေၿပာင္းရေရႊ႔ရတဲ့အခါ ဆင္းရဲသား ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားက သူတို႔လွည္းမ်ားႏွင့္သူတို႔ အမရပူရၿမိဳ႔ေဟာင္းကေန မႏၱေလးၿမိဳ႔သစ္ေနရာအထိ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေပးရတယ္။ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ခရယ္လို႔ နန္းးေတာ္ၾကီးကတေန တက်ပ္ခြဲ သတ္မွတ္ေပးထားသတဲ့။

ဒါေပမယ့္ …..


ဒါေပမယ့္ အခုေခတ္မွာလိုေပါ့ လွီးၾကၿဖတ္ၾကေတာ့ ဆင္းရဲသား လွည္းသမားမ်ားလည္း တက်ပ္ငါးမတ္ဆိုသလို ရၾကတယ္။

ဒီအခ်က္ကို ဆင္းရဲသားလွည္းသမားမ်ားက မေက်နပ္ၾကဘူး။ က်ယ္က်ယ္ေလာင္
ေလာင္လဲမေၿပာရဲၾကေတာ့ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ၾကိတ္ၿပီးေၿပာၾကသတဲ့။

မင္္းနားတေထာင္ ဆိုတဲ့အတိုင္း အဲဒီလို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေၿပာတာကိုပဲ နန္းေတာ္ၾကီးကသိရလို႔ အိမ္ေရွ႔မင္းသားကိုယ္တိုင္ ရုပ္ဖ်က္ၿပီး ဆင္းရဲသား လယ္သမားမ်ားထံ သြားေရာက္စံုစမ္းတယ္။

တေန႔ေတာ့ အိမ္ေရွ႔မင္းသားၾကီးဟာ ေန႔ခင္း ၁၂ နာရီေလာက္မွာ ဆင္းရဲသား လွည္းသမား
မ်ား သစ္ပင္ရိပ္မွာ ထမင္းစားရင္းအနားယူေနတုန္း ခ်ည္လံုခ်ီ ခ်ည္အက်ႍီ တဘက္ (မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ) ေခါင္းေပါင္းၾကီးနဲ႔ ဆင္းရဲသားလို ရုပ္ေၿပာင္း၀င္သြားသတဲ့။

ၿပီးေတာ့ လွည္းသမားေတြနဲ႔ ေရာက္တတ္ရာရာ စကားေၿပာရင္း အမရပူရၿမိဳ႕ေဟာင္းကေန မႏၱေလးၿမိဳ႔သစ္ကို ပစၥည္းေတြ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ရတဲ့အတြက္ တေန႔လွည္းခ ဘယ္ေလာက္ရသလဲလို႔ ေမးၿမန္းၾကည့္သတဲ့။

အသက္ေၿခာက္ဆယ္၊ ခုနွစ္ဆယ္ေလာက္ရွိတဲ့ အဖိုးၾကီးတေယာက္က နန္းေတာ္ၾကီးကေတာ့
တက်ပ္ခြဲေပးဖို႔ အမိန္႔ခ်ထားတယ္ဆိုတာကို ေျပာျပသတဲ့။

ဒါနဲ႔ အိမ္ေရွ႔မင္းသားက အဖိုးၾကီးကို “ဘၾကီးက အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိပါၿပီလဲ” လို႔ ထပ္ေမးေတာ့ အဘိုးၾကီးက “ဘၾကီးအသက္လား ခုနွစ္ဆယ္ ဆိုပါေတာ့ကြယ္” လို႔ ၿပန္ေၿဖသတဲ့။

“ဒီလိုဆို ဘၾကီးဟာ မွန္နန္းရွင္တို႔၊ ကုန္းေဘာင္ဘုရင္တို႔၊ ပုဂံဘုရင္တို႔ကို ေကာင္းေကာင္းမွီတာေပါ့ေနာ္” လို႔ေမးလိုက္တဲ့အခါ အဖိုးၾကီးက “မွီတာေပါ့ ေမာင္ရဲ႔။ မွန္နန္းရွင္ ကုန္းေဘာင္တို႔တင္ ဘယ္ကမလဲ။ ဘိုးေတာ္ဘုရင္ကိုေတာင္ ဘၾကီးတို႔ ေကာင္းေကာင္းမွီတာေပါ့” လို႔ ၿပန္ေၿပာသတဲ့။

တဖန္ အိမ္ေရွ႔မင္းသားကဆက္ၿပီး “ဒါၿဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လူငယ္ေတြ ဗဟုသုတအၿဖစ္ ေမးပါရ
ေစ။ အခု မင္းတုန္း ရွင္ဘုရင္အထိေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒီဘၾကီးမွီခဲ့၊ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့တဲ့ မင္းေတြ မင္းေတြ
ေခတ္မွာ ဘယ္မင္း ဘယ္လက္ထက္မွာ၊ ဆင္းရဲသားမ်ား တိုင္းသူၿပည္သားမ်ားအတြက္ ငဲ့ညွာ
ေထာက္ထားၿပီး စားဝတ္ေနေရး မွ်တေခ်ာင္လည္ေအာင္၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ပါသလဲ။ ဘယ္မင္းလက္ထက္မွာ ဆင္းရဲသားမ်ား တိုင္းသူၿပည္သားမ်ားအေပၚ ငဲ့ညွာေထာက္ထားၿခင္းမရွိဘဲ မေကာင္းတဲ့ အၿပဳအမူေတြနဲ႔ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး အုပ္ခ်ဳပ္ပါသလဲဆိုတာ သိပါရေစခင္ဗ်ာ” လို႔ ေမးလိုက္သတဲ့။

အဲဒီအခါမွာေတာ့ အဖိုးၾကီးက မ်က္ႏွာၾကီးရွံဳ႔မဲ့လိုက္ၿပီး “အင္း ေမးမွေမးတက္ပေလ တူေမာင္ရာ သူတို႔ ၾကားေအာင္ေတာ့ မေၿပာရဲပါဘူး ဘၾကီးေတြ႔ခဲ့ သိခဲ့ရသမွ်ေတာ့ 'မင္း' ဆိုတဲ့အေကာင္ေတြဟာ ဘယ္ မေအရိုးမွ မေကာင္းဘူးကြဲ႔၊ မယားၾကီး မယားငယ္ မယားအေၿမွာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးယူၿပီး သူတို႔ သားမယား၊ ေဆြမ်ိဳးတစု ေကာင္းစားေရးအတြက္ လုပ္ၾကတာပါပဲ။ တို႔ ဆင္းရဲသား၊ ေတာင္သူလယ္သမား၊ အလုပ္သမားေတြကေတာ့ သူတို႔ေကာင္းစားေရးအတြက္ အစေတးခံဘဝက မတက္ၾကရပါဘူး” လို႔ ေၿပာလိုက္တဲ့အခါ အိမ္ေရွ႔မင္းသားၾကီးလဲ ေနာက္ထပ္ဘာမွ မေမးရဲေတာ့ဘဲ အသာထၿပန္လာခဲ့ရသတဲ့။

အခုေခတ္မွာလဲ ဆရာေတြ႔ခဲ့ ၾကံဳခဲ့ရသမွ် မင္းအစိုးရဆိုတဲ့ အေကာင္ေတြဟာ အဲဒီ
ဆင္းရဲသား လွည္းသမားၾကီး ေၿပာသလိုဘဲ။ ၿပည္သူလူထု ေကာင္းက်ိဳးကို အဓိကထားလုပ္
ၾကတာ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ တအိမ္ေထာင္၊ ကားတစီး၊ တိုက္တလံုး၊ တလ ဝင္ေငြရွစ္ရာ
ဆိုတာလဲ သူတို႔တစုအတြက္ပါဘဲဟု ေၿပာဆိုကာ ရယ္ေမာေနေတာ့သည္။

ေမာင္အဲရိုး ၿပည္တြင္းမွ ေရးသား ေပးပို႔ပါသည္။

အညာေႏြတမာေျမ