နိုင္ငံေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုေသာ သူမ်ားသုိ႔

ေလးစားေမ်ွာ္လင့္ခဲ့ရဘူးပါေသာ နိုင္ငံေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုေသာ သူမ်ားခင္ဗ်ား……

ကၽြန္ေတာ္က မဆလစစ္တပ္ရဲ႕ ၾကက္/၀က္/ႏြား လုယက္၊ ေပၚတာဆြဲမုဒိန္းက်င့္၊ မထင္သလို ရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္တာေတြကို ေန႔စဥ္နွင့္အမွ် ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ႕ ခံစားခဲ့ရသူပါ၊ ေက်ာင္းသားေတြဦးေဆာင္ျပီး ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ အေရးခင္းျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေလးစား အထင္ၾကီးအားကိုးခဲ့တာပါ၊ ေက်ာင္းသားေတြ အေသခံျပီး ဆႏၵေတြျပလို႔ မဆလဦးေန၀င္းၾကီး ျပဳတ္က်ပီဆိုေတာ့ အားရ၀မ္းသာစိတ္ ျဖစ္လိုက္ရတာမ်ားဗ်ာ။

စစ္တပ္က ပစ္သတ္အာဏာသိမ္းလို႔ ေက်ာင္းသားေတြ ေသလိုက္ၾကတာဆိုေတာ့ သူတို႔မိသားစုေတြကိုယ္စား ခံစားမိျပီး ေတာက္ေခါက္ေဒါသလဲ ထြက္ခဲ့ဘူးပါတယ္၊ ျပန္ခံခ်ရေအာင္ ေက်ာင္းသားေတြ ေတာခိုၾကတယ္ဆိုေတာ့လဲ ေလးစားလိုက္ရတာဗ်ာ၊ ငါတို႔ျပည္သူေတြအတြက္ ဘ၀ေတြအသက္ေတြကို စေတးျပီး တိုက္ပြဲ၀င္ ေပးေနတဲ့သူေတြဆိုျပီး အထင္ၾကီး အားက်လိုက္ရတာ၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မင္းကိုနိုင္ကိုဖမ္းသြားျပီ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဖမ္းသြားျပီဆိုေတာ့လဲ သူတို႔ေတြနဲ႔နွိဳင္းယွဥ္ျပီး နိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ ငါတို႔ျပည္သူေတြအတြက္ မိတကြဲ ဘတကြဲ ဘ၀ေတြပ်က္ခံျပီး၊ အဘက္ဘက္က အနစ္နာခံကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ျပီး လုပ္ေနသူေတြလို႔ အရမ္းၾကည္ညိဳခဲ့တာပါ။

ဒါဆိုလဲ .. မင္းကိုယ္တိုင္လဲ လုပ္ေပါ့ကြာ”လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာခ်င္မွာေပါ့၊ လုပ္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းဟာ လိုက္ပါနိုင္တဲ့ပံုသ႑ာန္ ကြဲျပားၾကတာပါပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ထဲမွာေတာင္ လူမွဳေရးအသင္းဖြဲ႔ေတြေလာက္ အလုပ္မွာတင္ ပီးေနတဲ့သူေတြ၊ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ဆိုပီး လုပ္ေနတာေတြ၊ ပါတီ၀င္ဆိုပီး လုပ္ေနတာေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ပီး ျပန္ခ်ၾကတာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာမလား၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ ကၽြန္ေတာ္နိုင္သေလာက္ေတာ့ ပါခဲ့လုပ္ခဲ့ဘူးတာေပါ့၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို လက္ခုတ္တီး အားေပးတယ္ဗ်ာ၊ စစ္တပ္လိုက္ဖမ္းလို႔ ေျပးရသူေတြကို ၀ွက္ေပးတယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ့ေခၽြးနဲစာေလးထဲကေန ထမင္းထုတ္ေ၀ ေရဘူးကမ္း လုပ္တယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ခ်ီးမြမ္းခန္း အရပ္တကာ လည္ေျပာဘူးတယ္ဗ်ာ၊ ကဲ..ဒါ ကၽြန္ေတာ္တတ္နိုင္သေလာက္ လုပ္ခဲ့တာထင္တာပါပဲ၊ မိသားစု ဘ၀အေျခေနေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ လက္သီးဆုတ္ဆန္႔တန္း ဒို႔အေရးေအာ္ ဆႏၵမျပဘူးေပမဲ့၊ ကိုယ္တိုင္ေသနတ္ကိုင္ ျပန္မခ်ဘူးေပမဲ့၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ကူညီတဲ့နည္းနဲ႔ေတာ့ အားေပးပါ၀င္ခဲ့တာပါပဲ။

ခုေတာ့ဗ်ာ..

၂၂ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလက ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေျပာင္းလဲပလိုက္ပီပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔သမိုင္းေတြကို ဒီကာလထဲမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ဘာသာပဲ ျပန္ဖ်က္ဆီးေနၾကပီပဲဗ်ာ၊ ဗမာျပည္ထဲမွာ ေထာင္က်ေနတဲ့သူေတြနဲ႔ ေတာထဲမွာ ေသခဲ့ပီးတဲ့သူေတြကလြဲရင္ ခုဘယ္မွာလဲ ေသနတ္ကိုင္ျပန္ခ်ေနတဲ့ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေက်ာင္းသား၊ ဘယ္မွာလဲ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံေနပါတယ္ဆိုတဲ့သူေတြ၊ မဆလေခတ္က ေကာင္စီလူၾကီးေတြလို အခြင့္ထူးခံေနသူေတြကိုပဲ ေတြ႕ေနရေတာ့ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြၾကား နိုင္ငံေရးသမား ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ေျပာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့စကားေတြ၊ ပံုျပင္လိုလို ပ်က္လံုးလိုလို ေလွာင္ျပံဳးခံေနရေလရဲ႕။

ဘယ္မွာလဲ ခင္ဗ်ားတို႔လုပ္ေနတဲ့ နိုင္ငံေရး၊ ဘယ္မွာလဲ ေတာ္လွန္ေရး၊ ဘယ္ေရာက္သြားပီလဲ၊ လက္ေတြ႔အလုပ္မေျပာနဲ႔ နိုင္ငံေရးစကားေတာင္ ၀တ္ေက်တန္းေက် (ခင္ဗ်ားတို႔ရေနတဲ့ အေထာက္အပံ့ေတြ ရပ္မသြားယံုေလာက္) ေျပာေနၾကတာ မဟုတ္လား၊ တခ်ိဳ႕ကသြားပီ၊ နိုင္ငံတကာမွာ ေရာက္သြားကုန္ပီ ၊ ဗမာျပည္နဲ႔ မိုင္ေထာင္ခ်ီေ၀းတဲ့ေနရာမွာ သြားေနပီး ဒီစစ္တပ္ကို ဘယ္လိုျပန္တိုက္မွာလဲ၊ ကိုယ့္ဘာသာ ေက်ာင္းေတြတက္ စီးပြားေရးေတြ လုပ္ေနၾကပီး အင္တာနက္ေပၚမွာ ကိုယ္ေရေသြးျပ၊ ရန္ျဖစ္ၾကနဲ႔ ၊ ဆယ္ေရးတေရး ကိုးေရးတခါ သံရံုးေရွ႕ဆႏၵျပတာထက္ ပိုမလာေတာ့ဘူး၊ ဗမာျပည္သူေတြရဲ႕ အေျခေနမွန္ကိုလဲ အင္တာနက္ေပၚ ေတြ႕သေလာက္နဲ႔ ရမ္းေ၀ဖန္ေနတာထက္ပိုျပီး မသိေတာ့ဘူး၊ ေျပာၾကည့္စမ္းပါဗ်ာ ခင္ဗ်ားတို႔ နိုင္ငံတကာေရာက္သူေတြ ဆက္လုပ္နိုင္မဲ့ နိုင္ငံေရးအလုပ္ေတြကို။

ကၽြန္ေတာ္တို႔က ရွွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာထဲက ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေထာက္ခံခဲ့တာပါ၊ ၁၉၉၀မွာလဲ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ခြပ္ေဒါင္းအလံၾကီးနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါတီကိုပဲ မဲေပးခဲ့တာပါ၊ အဲဒီယံုၾကည္မွဳေတြကို အလြဲသံုးစားလုပ္ ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားတို႔ ကေန႔ထိမေအာင္ျမင္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ သူမ်ားနိုင္ငံမွာ ခုလိုကၽြန္ျဖစ္ ေနေသးတာပါ၊ ျငင္းမလား၊ ျငင္းရဲတဲ့သူရွိလား၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔မဲေဆာက္ဟာ နိုင္ငံေရးျမိဳ႕ေတာ္ပဲ၊ နိုင္ငံေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားပါ ဆိုတဲ့လူေတြ အကုန္ရွိတယ္၊ အဖြဲ႕အစည္းအကုန္ရွိတယ္၊ စစ္တပ္မေကာင္းဘူး၊ ဗမာျပည္က အစိုးရမေကာင္းဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ငါတို႔ဒီမွာ လူမ်ိဳးျခားေတြ ေစာ္ကားခံျပီး ကၽြန္ျဖစ္ေနရတာ ဆိုတာကိုသိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္လို အလုပ္သမား သိန္းနဲ႔ခ်ီရွိတယ္၊ ဗမာျပည္က ျပည္သူေတြမေျပာနဲ႔ မဲေဆာက္မွာရွိတဲ့ အလုပ္သမားေတြကိုေတာင္ မစည္းရံုးနိုင္လို႔၊ ယံုၾကည္ေလးစားေအာင္ မေနၾကလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ကေန႔ထိမေအာင္ျမင္တာ။

ဘာထူးလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္္တို႔မဲေဆာက္က အလုပ္သမားေတြအျမင္မွာ အဖြဲ႔အစည္းကလူ (နိုင္ငံေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမား) ဆိုတာေတြဟာ အခြင့္ထူးခံေတြပဲ၊ လူထူးေတြပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္္တို႔နဲ႔ ဘ၀ေတြတျခားစီပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘတ္၇၀၀/၈၀၀တန္ အခန္းေလးေတြကို ႏွစ္ဦးသံုးဦး စုေနၾကရတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြက တစ္ဦးကို ဘတ္၂၀၀၀ကေန ေသာင္းခ်ီတန္တဲ့ အိမ္ေတြျခံေတြနဲ႔ ေနနိုင္တယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔အိမ္ေတြတိုင္းမွာ တီဗြီ, ေအာက္စက္, ေရခဲေသတၱာ, အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြ အကုန္ရွိတယ္၊ ဆိုင္ကယ္တ၀ီ၀ီနဲ႔ သြားလာေနၾကတယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆို ဘတ္သန္းခ်ီတန္တဲ့ ကားၾကီးေတြနဲ႔ (တခါတခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြကို မတူမတန္သလို ႏွိမ္ခ်တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ ကားေပၚကေန လွမ္းၾကည့္ေနတတ္ေသးတယ္)၊ ခင္ဗ်ားတို႔သားသမီးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားသားသမီးေတြ အတြက္ဖြင့္ေပးထားတာပါဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္တိုင္ ထူေထာင္ထားတဲ့ ေက်ာင္းေတြမွာေတာင္ တန္းတူမထားၾကပါဘူး၊ ထိုင္းေက်ာင္း၊ တရုပ္ေက်ာင္း၊ အင္တာေနရွင္နယ္ေက်ာင္း ဆိုတာေတြမွာပဲထားၾကတယ္၊ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားအေရး၊ အလုပ္သမားအေရး ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုသူၾကီးေတြက အစပဲေလ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တလဘတ္၂၀၀၀ေလာက္ရဘို႔ သူမ်ားကၽြန္အျဖစ္ အခ်ိန္ျပည့္ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ေနရခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔က လစာငါးေထာင္တစ္ေသာင္း သက္ေတာင့္သက္သာ ရေနၾကတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တနပ္ငါးဘတ္နဲ႔ ၀ေအာင္စားေနခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတို႕က ဆိုင္ၾကီးဆိုင္ေကာင္းေတြမွာ ဘတ္ရာေက်ာ္ အကုန္ခံစားေနၾကတယ္၊ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔အလုပ္သမားေတြ မေရာက္နိူင္မသြားနိုင္တဲ့ ကာရာအိုေက၊ နိုက္ကလပ္၊ ဖာရံု၊ အႏွိပ္ခန္း၊ ဘီယာဆိုင္ၾကီးေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ ညတိုင္းလိုသြားနိုင္ ေနနိုင္ၾကတယ္၊ ကဲ..ေျပာ၊ ဘယ္မွာလဲ ခင္ဗ်ားတို႔ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ေနၾကတာပါဆိုတာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြအတြက္ အနစ္နာခံေနၾကပါတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေနရာမွာမွ မေတြ႔ရေတာ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကေရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆန္႔က်င္ရမဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္အသိုင္းအ၀ိုင္းက လူေတြရဲ႕ ေနထိုင္မွဳမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဘာကြာေတာ့လဲ၊ ဒါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စစ္တပ္အစိုးရမေကာင္းမွန္းသိပါရဲ႕ မဆန္႕က်င္ၾကေသးတာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုပါ မယံုေတာ့လို႔ပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အျမင္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျပလုပ္စားေနသူေတြပဲ၊ မယံုဘူး၊ စစ္တပ္ကိုနာက်ည္းသလို ခင္ဗ်ားတို႔ကိုလဲ မယံုၾကေတာ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာေကာ္မတီ၊ ဘာအဖြဲ႔ဆိုျပီး တရားေတြလာေဟာ ေဆြးေႏြးပြဲေတြလုပ္ လုပ္ေနတာ အလုပ္ရံုတရံုတရံုခ်င္းမွာရွိတဲ့ ဦးေရထဲက ဆယ္ရာခိုင္ႏွဳန္းျပည့္ေအာင္ တေလးတစား လာနားေထာင္ၾကရဲ႕လား၊ အဲဒီပြဲကိုျပျပီး ခင္ဗ်ားတို႔အလွဳခံစားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕သိေနျပီ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ျပန္သြားျပီးရင္ “အေအးေလးတလံုးနဲ႔ အားနာပါးနာ နားေထာင္ေပးေနလိုက္ရတာ မတန္လိုက္တာဟယ္၊ ဘာမွလဲ ဟုတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ သူတို႔မ်ားဦးေဆာင္ျပီး ၀င္တိုက္မွာလားလို႔၊ အလကားဟာေတြ” လို႔ ေျပာက်န္ေနခဲ့ၾကတာ ၾကားေနရတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေလးစားခဲ့ဘူးတဲ့ကၽြန္ေတာ္ ရွက္လိုက္တာဗ်ာ၊ လာေဟာေျပာတဲ့ဆရာၾကီးေတြကို ညဘက္က် ဖာရံုထဲ၀င္ သြားတာ၊ အရက္ဆိုင္ၾကီးေတြထဲကေန ထြက္လာတာေတြ ေတြ႔ရေတာ့ ပိုဆိုးကုန္ေရာေပါ့။

နလပိန္းတံုးေတြလ႔ို ခင္ဗ်ားတို႔ထင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အလုပ္သမားေတြက အားလံုးသိပါတယ္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြကို ဆက္အနိုင္က်င့္ဘို႔ သူတို႔အာဏာ တည္ျမဲဘို႔ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မွာလဲသိပါတယ္၊ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႕က်င္သင့္တာလဲသိပါတယ္၊ သံဃာသတ္ထားတာလဲ သိပါတယ္၊ သန္းေရႊအပါအ၀င္ အာဏာရူးေတြျပဳတ္မွ ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္မွာ လုပ္ကိုင္စားနိုင္မွာလဲသိပါတယ္၊ ခက္တာက ခင္ဗ်ားတို႔ နိုင္ငံေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမား နာမည္ခံထားသူေတြက အက်င့္ေကာင္းေကာင္း လမ္းေၾကာင္းမွန္မွန္ ဦးေဆာင္ဘို႔ပါပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ အခန္းအနားေတြလုပ္တိုင္း ဖြင့္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမိန္႔ခြန္းလိုေပါ့၊ “ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္ကို စည္းကမ္းရွိၾကဘို႔ အခုထဲက ေစာက္က်င့္ေတြ အက်င့္ဆိုးေတြ ျပင္ၾကဘို႔လိုပီ”ဆိုတာမ်ိဳး ခင္ဗ်ားတို႔ျပန္ျပင္ရင္ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္လို ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေထာက္ခံဘို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ေနာက္က လိုက္ပါဘို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသင့္ပါပဲ။

စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြ စားကာနီးတိုင္း ေထာင္ထဲမွာ အေနဆင္းရဲ အစားဆင္းရဲျဖစ္ေနမဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြ၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ ျမင္ေယာင္ပါဗ်ာ၊ ဖာရံုဘက္ကို ေျခမလွမ္းခင္၊ အရက္ပုလင္းကို မဖြင့္ခင္ စစ္တပ္ရဲ႕ ရက္ရက္စက္စက္ပစ္သတ္မွဳေၾကာင့္ က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြ၊ သူတို႔ေသြးနဲ႔ ေရးခဲ့ရတဲ့သမိုင္းေတြ ျမင္ေယာင္ပါဗ်ာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘာလဲ၊ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္ၾကပါ၊ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ ကာလေတြကလို ခင္ဗ်ားတို႔ကို ျပန္ေလးစားပါရေစဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဦးေဆာင္မွဳေပးပါ၊ ယံုၾကည္ေလးစားရေလာက္တဲ့ ေနထိုင္မွဳေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြကို ဦးေဆာင္မွဳေပးၾကပါဗ်ာ။

ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားတစ္ဦး-မဲေဆာက္

(တိုင္းျပည္အတြက္အေရးၾကီးခ်ိန္မွာ လိုအပ္တယ္ထင္လို႕ ဂရုေမးလ္ထဲက ေပးစာကို တင္လိုက္ပါတယ္။ တဦးတေယာက္မ်ား အျမင္မွန္ရသြားရင္ ေရးသူေရာ တင္ေပးသူပါ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္ပါတယ္။)

အညာေႏြတမာေျမ