“ မွာပါရေစ … ေျပာပါရေစ ”

(၁)
ကိုယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔၊ပါးစိုရံုရွိမွာေပါ့။
သပိတ္မသြတ္နဲ႔လြတ္ၿပီးသား၊ ကၽြတ္ၿပီးသား။
ထမင္းမထုတ္နဲ႔၊သိုးစာ၊ ပုပ္စာ၊ ျဖဳန္းတီးစာ။
အိုးမခြဲနဲ႔၊ အိုးမလိုဘာကိုမွ ကိုယ္မစြဲဘူး။
အပြင့္အခက္ယူမသြားနဲ႔၊ျပန္လိုက္ရမယ့္အစားမဟုတ္ဘူး။
ရက္လည္၊ လလည္၊ ႏွစ္လည္
ဘာကိုမွ မလည္နဲ႔၊သံသရာႀကီးမွာလည္ခဲ့သူ။

(၂)
ကိုယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔ႀကိဳႀကိဳၿပီးေသထားသူ။
“ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္”ကိုျမတ္ႏိုးပူေဇာ္ရင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ အေသရင္းထားသမို႔မရဏမင္းဆီေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားမွာ။
ၿပီးေတာ့ ေျပာပါရေစ -
သာသနာ၊ စာေပ၊ ပရဟိတ
လုပ္လက္စေတြကိုဆက္လုပ္ဖို႔၊
ေဟာဒီခ်စ္ရတဲ့ မိခင္ေျမကို
ျပန္လာခဲ့မယ္မုခ်။
ဒီေတာ့ ကိုယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔၊ေျဖသာစမ္းပါ၊ ၿပံဳးစမ္းပါ
လူသာဆံုးတာက်န္တာမရံႈးဘူး။
မွာခဲ့ၿပီ၊ ေျပာခဲ့ၿပီေနာ္၊ ဒါပါပဲ။ ။

မိုးဟိန္း (သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္)

အညာေႏြတမာေျမ