ဗုဒၶဂါယာမွ အျပန္ (ေနာက္ဆံုးပိုင္း)

ဗာရာဏသီကေန ၁၃ ကီလိုမီတာ ကြာေ၀းတဲ့ ဆာရ္နာထ္ (Sarnath) ဆိုတဲ့ေနရာ ကေတာ့ ဗုဒၶ ပဥၥ၀ဂၢီ ငါးပါးကို ဓမၼစၾကာတရားဦး ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ မိဂဒါ၀ုန္ေတာရွိရာေနရာျဖစ္ပါတယ္။

က်မတို႔ ျမန္မာေတြ သိၾကေျပာၾကတဲ့ မိဂဒါ၀ုန္ဆိုတာ သူတို႔တိုင္းျပည္မွာေတာ့ 'ဣသိပတန' (Isipatana or Rishipattana)၊ 'မိဂဒါယ' (Mrigadava or Migadaya)၊ သရနာထ၊ ဆရ္နာထ္ (Sarnath) ဆိုျပီး အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေခၚတြင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိလည္း အဲလို အမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေခၚေနၾကေသးေပမယ့္ ကုလားအမ်ားစုကေတာ့ ဆာရ္နာထ္ လို႔ပဲ သိၾကေခၚၾကတာ မ်ားပါတယ္။

ေခ်ာက္က႑ီ ေစတီ

မိဂဒါ၀ုန္ေတာ မေရာက္ခင္မွာ ဗုဒၶကို ပဥၥ၀ဂၢီ ငါးပါးက ခရီးဦးၾကိဳျပဳတဲ့ေနရာ ေစတီၾကီးရွိပါတယ္။ ကုလားေတြကေတာ့ ေခ်ာက္က႑ီလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ အဲဒီေစတီဟာ တ၀က္တပ်က္ ျပိဳက်ေနတာျဖစ္ျပီး အဂၤလိပ္ေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ေစတီပ်က္ ကုန္းေပၚမွာ ကင္းေမွ်ာ္စင္ လုပ္ထားခဲ့တာကို ဒီေန႔အထိ ေတြ႔ႏိုင္ပါေသးတယ္။




ဗုဒၶက ဘုရားျဖစ္ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်းဇူးရွိခဲ့တဲ့သူေတြကို တရားဦးေဟာမယ္လို႔ ၾကည့္တဲ့အခါမွာ ပဥၥ၀ဂၢီ ငါးပါးကို သြားျမင္ပါတယ္။ ဒီပဥၥ၀ဂၢီ ငါးပါးဟာျဖင့္ ဗုဒၶ သိဒၶတၳမင္းသားဘ၀ ဒုကၠရ စရိယာက်င့္တုန္းက သူနဲ႔အတူ ရွိေနတဲ့သူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သိဒၶတၳမင္းသားက အစားနည္းနည္းပဲစားျပီး ဒုကၠရ စရိယာက်င့္ရာကေန ပံုမွန္အတိုင္း စားေသာက္ျပီး တရားက်င့္တာကို ေျပာင္းလိုက္တဲ့အခါမွာ ဘုရားျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးဆိုျပီး ပဥၥ၀ဂၢီ ငါးပါးက အထင္မွားစြန္႔ခြာျပီးေတာ့ မိဂဒါ၀ုန္ေတာမွာ လာေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶက သူတို႔ဆီကို လာမယ္လဲဆိုေရာ ပဥၥ၀ဂၢီ ငါးပါးဟာ ဗုဒၶကို ခရီးဦးၾကိဳမျပဳဘူးလို႔ ဂတိအျပန္အလွန္ေပးၾကေပမယ့္ တကယ့္တကယ္တမ္း ဗုဒၶေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ မိဂဒါ၀ုန္ေတာအျပင္ကိုထြက္ျပီး သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ ခရီးဦးၾကိဳခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ ခရီးဦးၾကိဳခဲ့တဲ့ ေနရာ အထိမ္းအမွတ္ေစတီက အေသာကမင္းၾကီး ကုသိုလ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။


မိဂဒါ၀ုန္ေတာရွိရာ ၀င္းက်ယ္ၾကီးထဲကိုေတာ့ သစ္ပင္ေတြ စီစီရီရီ စိုက္ထားတဲ့ အုတ္ခင္းလမ္းေလးကေန ၀င္ရပါတယ္။ မ်က္ခင္းစိမ္းကိုေက်ာ္ျဖတ္သြားရင္ေတာ့ အုတ္နီနီနဲ႔ ေက်ာင္းေဆာင္ေဟာင္းေနရာ ေတြကို အရင္ေတြ႔ရပါတယ္။

ဗုဒၶရဲ႔ ေနာက္လိုက္တပည့္သံဃာေတာ္ေတြ ေရခ်ိဳးဆင္းတဲ့အခါ သံုးတဲ့ ေျမေအာက္လႈိဏ္ဂူလမ္းဆိုတာကိုလည္း ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ သူ႔ကိုေတာ့ ေက်ာက္ျပားၾကီးေတြနဲ႔ အေပၚက မိုးထားျပီး ေအာက္က လိႈဏ္လမ္းထဲကို ၾကည့္လို႔ရေအာင္ ေက်ာက္ျပားတခ်ပ္ လွပ္ေပးထားတာရွိပါတယ္။

ဓမၼၾကာတရားဦးေဟာခဲ့တဲ့ေနရာမွာေတာ့ အေသာကမင္းၾကီးတည္ထားခဲ့တဲ့ ဓမၼရာဇိက ေစတီၾကီး တစ္ဆူရယ္ သူ႔ရဲ႔ အထိမ္းအမွတ္ျဖစ္တဲ့ ျခေသၤ့ေလးေကာင္ရုပ္နဲ႔ အထိမ္းအမွတ္ေက်ာက္စာတိုင္ တခု ရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အနတၱလကၡဏသုတ္ ေဟာခဲ့တဲ့ေနရာမွာလည္း ဓေမၼခ ေစတီကို တည္ထားခဲ့ပါတယ္။

ဒီေစတီေတြနဲ႔ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြကို ေခတ္အဆက္ဆက္မင္းေတြက အထပ္ထပ္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းခ့ဲၾကေပမယ့္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံရဲ႔ ဟိႏၵဴ၊ မူစလင္ စစ္ျဖစ္ပြားခ်ိန္မွာ အျခားသာသနိက အေဆာက္အဦးေတြလိုပဲ ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရပါတယ္။

ေက်ာင္းေဆာင္ပ်က္ေတြၾကားမွာေတာ့ အေသာကမင္း ေက်ာက္စာတိုင္ အပိုင္းအစေတြကို အဂၤေတမိုး၊ သံတိုင္ကာျပီး ထားထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ေက်ာက္တိုင္ေပၚက ျဗဟၼီ ဘာသာနဲ႔ ေရးထိုးထား စာေတြကို အခုထိ ေတြ႔ႏိုင္ပါေသးတယ္။


အေသာကမင္း ေက်ာက္စာတိုင္ဟာလည္း ဟိႏၵဴ၊ မူစလင္ စစ္တြင္းမွာ ပိုင္းခ်ိဳးဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီေက်ာက္စာတိုင္က ေျမထဲမွာ က်န္ေနတဲ့အပိုင္းကိုေတာ့ ေရွးေဟာင္းသုေတသနပညာရွင္ အလက္ဇႏၵား ကန္နင္ဟန္ (Alexender Cunningham) က ၁၉၃၅ ခုႏွစ္၀န္းက်င္မွာ ေတြ႔ရွိေဖာ္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။

အေသာက ေက်ာက္စာတိုင္က ျဗဟၼီစာ

ေမာရိယေခတ္လက္ရာျဖစ္တဲ့ ဒီေက်ာက္စာတိုင္ရဲ႕ အထက္ပိုင္းနဲ႔ မိဂဒါ၀ုန္က တူးေဖာ္ရရွိတာေတြနဲ႔အတူ ဆာရ္နာထ္ ျပတိုက္မွာ ထားထားပါတယ္။

ေက်ာက္စာတိုင္ထိပ္ပိုင္းအျမင့္က ၂မီတာေက်ာ္ပါတယ္။ ေအာက္ပိုင္းက ညီညာေခ်ာေမြ႔တဲ့ နီညိဳေရာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကေန ထိပ္ပိုင္းတက္သြားရင္ ၾကာေမွာက္ၾကာလွန္ ၾကာပြင့္ခ်ပ္ေတြရယ္ အဲဒီအထက္မွာေတာ့ လိုင္းေၾကာင္းေတြ ရွိပါတယ္။ ၾကာပြင့္အထက္မွာေတာ့ စၾကာ၀ိုင္းေလးခု ရံထားတဲ့ ခံု၀ိုင္းေလးရွိပါတယ္။

စၾကာပံုေလးခု တခုနဲ႔တခုၾကားမွာ ျခေသၤ့၊ ဆင္၊ ႏြား နဲ႔ ျမင္းပံုေတြပါပါတယ္။ အဲဒီအထက္မွာေတာ့ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကုိ မ်က္ႏွာမူျပီး အခ်င္းခ်င္းေက်ာေပးထားတဲ့ ျခေသၤ့ေလးေကာင္ကို ထြင္းထုထားပါတယ္။
လက္ရာေျမာက္လြန္းတဲ့အတြက္ ေမာရိယေခတ္နဲ႔ အဲဒီေနာက္ပိုင္းေခတ္ေတြမွာ အခု မိဂဒါ၀ုန္က ေက်ာက္စာတိုင္လို အႏုပညာလက္ရာမွီတာ မရွိဘူးလို႔ ပညာရွင္ေတြက ဆိုၾကပါတယ္။

အေသာက တံဆိပ္ပံု

အေသာက ေက်ာက္စာတိုင္ေတြကို အိႏၵိယျပည္အႏွံ႔က သူတည္ခဲ့တဲ့ ေစတီ ဘုရား၀င္းတိုင္းမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေက်ာက္စာတိုင္ထိပ္မွာ ပါေလ့ရွိတဲ့ ျခေသၤ့ေလးေကာင္ေက်ာေပး ရပ္ေနၾကတဲ့ပံုကို အႏိၵယႏိုင္ငံရဲ႕ အမွတ္တံဆိပ္အျဖစ္ အသံုးျပဳပါတယ္။ ျခေသ့ၤေလးေကာင္ ေျခရင္းမွာရွိတဲ့ အေသာက စၾကၤာ (Ashoka Chakra) ကိုေတာ့ အိႏၵိယအလံမွာ အသံုးျပဳပါတယ္။

ျပတိုက္ကို ပို႔ေဆာင္ထိန္းသိမ္းျခင္းမရွိတဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြက တိုင္ေတြလို႔ ယူဆရတဲ့ အဂၤေတပန္းကႏုတ္ေတြနဲ႔ ေက်ာက္တိုင္ျဖဴျဖဴေတြကေတာ့ ေက်ာင္း၀င္းေထာင့္ ေခ်ာင္က်က် တေနရာမွာ ေရညွိအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ လွဲေလ်ာင္းလို႔ေနပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ဟာေတြက အဂၤေတပန္းမဟုတ္ပဲ ေက်ာက္တိုင္ၾကီးကို ပန္းကႏုတ္ေတြ ထြင္းထားတာပါ။ ဘယ္ေခတ္က လက္ရာဆိုတာေတာ့ က်မလည္း မသိပါဘူး။ လွတာေတာ့ အခုေခတ္လက္ရာေတြထက္ေတာင္ လွပ သပ္ရပ္လွပါတယ္။

အဲဒီေက်ာက္ပံုၾကီးကေတာ့ သာယာတဲ့ေက်ာင္း၀င္းကုိ ပန္းျခံလို သေဘာထား၊ လာအပန္းေျဖတဲ့ မဇၩိမတိုင္းသား စံုတြဲေတြ ထိုင္စရာေနရာကို ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲရွင္။ က်မျဖင့္ အဲလိုေရွးေဟာင္းလက္ရာလွလွေလးေတြကို ျဖစ္သလို ပစ္ထားလို႔ ႏွေျမာလိုက္တာမ်ား။

ေက်ာင္းေဆာင္ေနရာေတြကလည္း အသစ္ျပန္ျပင္ထားတာမွာ ေဇာက္ထိုးျဖစ္ေနတဲ့ လူပံုထြင္းထုထားတဲ့ ေက်ာက္ျပား အုတ္ျပားေတြက ၾကံဳရာ ေက်ာက္က်ိဳး အုတ္က်ိဳးပဲ့ေတြကို အဆင္သင့္သလို စီထည့္လိုက္တာဆိုတာ ေပၚလြင္ေနပါတယ္။ စီမံကြပ္ကဲတဲ့သူမ်ား မရွိေလလို႔လား ေခတ္သစ္ ပန္းရံသမားေတြက မသိနားမလည္တာ ျပီးစလြယ္ လုပ္လိုက္တာမ်ားလားလို႔ စဥ္းစားစရာပါ။

တျခားတေနရာမွာေတာ့ ေက်ာင္းေဆာင္ပ်က္ေနရာ တခုလံုးကို သံတခါးပိတ္ ေသာ့ခတ္ထားျပီး သြပ္မိုးအေဆာင္ေအာက္မွာ အဂၤေတပန္းနဲ႔ ေက်ာက္တိုင္ေတြကို ထားထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ က်မသေဘာသာဆိုရင္ ျပတိုက္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါမွ မဟုတ္ ေနရာတခု သတ္သတ္မွတ္မွတ္ထားျပီး ေလ့လာခ်င္တဲ့သူ ေလ့လာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ျဖစ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ထိန္းသိမ္းထားမွာပဲ။


ဓမၼစၾကၤာ တရားဦးေဟာတဲ့ေနရာက ဓမၼရာဇိက ေစတီၾကီးကိုေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ ေအာက္ေျခ Foundation ကိုပဲ ျမင္ရေတာ့မွာပါ။ အေၾကာင္းကေတာ့ ၁၈ ရာစုအတြင္းမွာ ဗာရာဏသီကလူေတြဟာ အေဆာက္အဦးေတြ ေဆာက္လုပ္ဖို႔ ဒီေစတီၾကီးက အုတ္ေတြကို ဖ်က္ယူၾကလို႔ပါတဲ့။


အဲဒီေစတီနားေလးမွာ တရားေဟာခဲ့တဲ့ ပလႅင္ေနရာရွိပါတယ္။ ခ်ိဳင့္ေလးထဲမွာရွိေနတဲ့ အဲဒီပလႅင္ကို သံစည္းရိုးကာထားပါတယ္။ အဲဒီေနရာက အရင္က အခုလို မကာရံထားပါဘူး။ အရင္လူေတြ မီးပူေဇာ္တာေတြလုပ္တာေၾကာင့္ မီးခိုးမႈိင္းေတြ ဖေယာင္းဆီေတြနဲ႔ မည္းေနပါတယ္။ ေရႊခ်ထားတာေတြကိုလည္း တစြမ္းတစ ေတြ႔ရပါတယ္။ ပ်က္စီးမွာကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ ကာရံလိုက္တာလို႔ သိရပါတယ္။


ဓေမၼခ ေစတီၾကီးကေတာ့ သိပ္မပ်က္ယြင္းေသးတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ေစတီပတ္လည္က လွပတဲ့ အဂၤေတ ပန္းကႏုတ္ေတြကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ တခ်ိဳ႔ေနရာမွာေတာ့ ေစတီေတာ္ပ်က္ေနတာကို ျပင္တာမွာ အသစ္ကပ္လိုက္တဲ့ ေက်ာက္ေတြက ဒီပန္းကႏုတ္ေတြကို အုပ္ကြယ္ေနတာကို ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

တိဘက္လူမ်ိဳး ဘုရားဖူးေတြက ဓေမၼခ ေစတီေပၚကို ေစတီရင္ျပင္ကေန အေၾကြေစ့ေတြ ပစ္တင္ေလ့ရွိပါတယ္။ အေၾကြေစ့က ျပန္က်မလာခဲ့ရင္ ကံေကာင္းတယ္လို႔ အယူရွိၾကလို႔ပါတဲ့။ က်မပစ္တင္တဲ့ အေၾကြေစ့ေတြကေတာ့ တခၽြင္ခၽြင္နဲ႔ ျပန္က်တာမ်ား က်မနဖူးေပၚေတာင္ ျပန္က်တဲ့အထိပါပဲ။


ေစတီ၊ ေက်ာင္းေတာ္ရာေတြန႔ဲ ကပ္လ်က္က သီးသန္႔ျခံ၀င္းကာထားတဲ့ ဥေဒါင္းငွက္ေတြ ေရႊသမင္ေတြနဲ႔ မိဂဒါ၀ုန္ေတာကေတာ့ ဗုဒၶလက္ထက္တုန္းကတည္းကလိုပဲ ေဘးမဲ့ေတာအျဖစ္ ရွိေနပါေသးတယ္။

က်မတို႔ ျမန္မာ ဇာတ္ေတာ္ၾကီးေတြမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ မိဂဒါ၀ုန္ ေရႊသမင္ေဘးမဲ့ေတာရယ္လို႔ ျဖစ္လာရတာကေတာ့ ဒီလိုပါ။


ဘုရားေလာင္းနဲ႔ ေဒ၀ဒတ္မင္းေလာင္းတို႔ သမင္ေခါင္းေဆာင္ဘ၀နဲ႔ သမင္၅၀၀ စီအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဗာရာဏသီကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ျဗဟၼဒတ္မင္းဟာ ေတာကစားထြက္တဲ့အခါ ေတာနဲ႔သတၱ၀ါေတြ ေသေၾကပ်က္စီးၾကတာေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္း သမင္က မင္းၾကီးကို ေတာမကစားပါနဲ႔ တပတ္ကို သမင္တေကာင္က် ဆက္သမယ္ဆိုျပီး ေျပာလိုက္ပါသတဲ့။ မင္းၾကီး သေဘာတူတာေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ သမင္တေကာင္စီ မင္းၾကီးဆီသြားျပီး အေသခံရပါတယ္။
တေန႔မွာေတာ့ ေဒ၀ဒတ္မင္းေလာင္း သမင္ရဲ႔ အုပ္စုထဲက ကိုယ္၀န္အရင့္အမာနဲ႔ သမင္မရဲ႕ အလွည့္က်လာပါတယ္။ သမင္မက ကေလးေမြးဖြားျပီးမွ သြားဖို႔နဲ႔ အျခားသမင္နဲ႔ အစားထိုးေပးဖို႔ ေတာင္းပန္ေပမယ့္ ေဒ၀ဒတ္မင္းေလာင္းက ခြင့္မျပဳပါဘူး။

ဘုရားေလာင္းသမင္ကို သမင္မက သြားေတာင္းပန္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဘုရားေလာင္းက သမင္မကိုယ္စား သူကိုယ္တိုင္သြားမယ္ဆိုျပီး ဗာရာဏသီက သားသတ္သမားေတြဆီသြား လည္စင္းခံလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီအေၾကာင္းေတြကုိ သိလိုက္တဲ့ မင္းၾကီးက ဘုရားေလာင္း သမင္ကို အသက္ခ်မ္းသာေပး႐ံုသာမက က်န္တဲ့သမင္ေတြကိုလည္း ေဘးမဲ့ေပးလိုက္ပါတယ္။ သမင္ေတြေနတဲ့ေတာကိုလည္း သရဂၤ= သမင္ကို နာထ=ကယ္ေသာသူ လို႔ အစြဲျပဳျပီး သရဂၤ နာထလို႔ ေခၚျပီး ေခတ္ကာလေတြ တေရြ႔ေရြ႔ေျပာင္းလာေတာ့ ဆာရ္နာထ္ ျဖစ္လာတာလို႔ ဆိုပါတယ္။


သမင္ (မိဂ) ေတြကို ေဘးမဲ့ေပးရာ (ဒါယ) ေတာ (၀န) ျဖစ္လို႔ 'မိဂဒါယ ၀န' ကေန 'မိဂဒါ ၀ုန္' လို႔ ျဖစ္လာတယ္လို႔လည္း ဆိုၾကပါေသးတယ္။

အိႏၵိယက ဗုဒၶ၀င္ ဒ႑ာရီေတြကေတာ့ တမ်ိဳးရွင့္။ 'ဣသိပတန' (Isipatana or Rishipattana) လို႔ အစပိုင္းမွာ က်မ ေျပာျပခဲ့တဲ့ Isipatana ဆိုတာက သူေတာ္စင္ေတြ ေျမေပၚကို က်လာတဲ့ေနရာလို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္တဲ့။
ဗုဒၶေမြးဖြားခါနီးအခ်ိန္မွာ ေဒ၀ါနတ္ျမတ္ေတြက ဗုဒၶေမြးလာမယ့္အေၾကာင္းကို သူေတာ္စင္ ၅၀၀ တို႔ကို ေျပာျပလိုက္တယ္။ အဲဒီသတင္းကိုၾကားေတာ့ သူေတာ္စင္ေတြဟာ ေကာင္းကင္ေပၚ စ်ာန္ၾကြသြားၾကျပီး ရုတ္ခ်ည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတယ္။ သူတို႔ဆီက ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္ေတြကေတာ့ ေျမေပၚကို က်လာပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆာရ္နာထ္လို႔ ေခၚတာပါတဲ့။ ေနာက္ ဒ႑ာရီ တခုမွာကေတာ့ ဆာရ္နာထ္လို႔ ေခၚတာဟာ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ေပၚကို တရားသြားက်င့္မယ့္ သူေတာ္စင္ေတြဟာ ဒီေနရာကေန စ်ာန္ရယူျပီး ဟိမ၀ႏၱာကို သြားၾကလို႔ပါတဲ့။

မိဂဒါ၀ုန္နဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ့ က်မတို႔ တခါတေလ အမွတ္တမဲ့ ေျပာမိတဲ့ စကားလံုးေလး တခု ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်မတို႔ စိတ္ညစ္လာရင္ အမွတ္တမဲ့ ညည္းတြားတတ္ၾကတဲ့ 'ေသဟဲ့ နႏၵိယ' ဆိုတဲ့ စကားေလးတခြန္းပါပဲ။ အဲဒီစကားလံုးကို ေျပာတိုင္း လူၾကီးသူမေတြက ဟဲ့ အဲလိုမေျပာရဘူး မေျပာေကာင္းဘူးဆိုျပီး မာန္မဲေလ့ရွိပါတယ္။ လူၾကီးေတြ ဒီလိုေျပာတာကို တားဆီးရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ဒီလိုပါ။

ဗုဒၶ မိဂဒါ၀ုန္ကိုေရာက္လာေတာ့ သတင္းသံုးဖို႔ ေက်ာင္းေဆာင္ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းတာက ဗာရာဏသီက နႏၵိယ သူေဌးပါတဲ့။ အဲဒီ သူေဌးဟာ သဒၶါ တရားထက္သန္လြန္းေတာ့ သူမေသခင္ကတည္းက နတ္ျပည္မွာ သူ႔အတြက္ နတ္ဗိမာန္ ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္တဲ့။ သူ႔အတြက္ ဇနီးေလာင္း နတ္သမီးေတြကလည္း ရွိေနေလေတာ့ သူျမန္ျမန္ေသေအာင္လို႔ အဲဒီ နတ္သမီးေတြက 'ေသဟဲ့ နႏၵိယ' လို႔ ဆုေတာင္းေနၾကတာေၾကာင့္ပါတဲ့။

ဓမၼစၾကၤာ တရားဦးေဟာတဲ့ေနရာ ၀န္းက်ယ္ၾကီးရဲ႔ တဖက္၀န္းထဲကို သြားခဲ့ရင္ မူလဂႏၶကုဋီတိုက္ ဂူဘုရားရွိပါတယ္။ အထဲမွာေတာ့ ဗုဒၶ၀င္ခန္း နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီေတြကို ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။


မူလဂႏၶကုဋီတိုက္ကေန ထြက္လာရင္ ဘယ္ဖက္မွာ ျမန္မာျပည္ကသူေတြ လွဴဒါန္းထားတဲ့ တန္ေဆာင္းေလးတခုရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဗုဒၶ က ပဥၥ၀ဂၢီ ငါးပါးကို ဓမၼစၾကၤာတရားဦးေဟာေနတဲ့ ရုပ္တုေတြရွိပါတယ္။ ဘုရားဖူးရာသီေရာက္လို႔ ဒီေနရာကို ဘုရားဖူးေတြ ေရာက္ခဲ့ရင္ ဆီမီးပန္းေတြ ကပ္လွဴျပီး ဓမၼစၾကၤာ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱနသုတ္ (ဓမၼစၾကၤာတရားေတာ္)ကို ပါဠိ၊ ျမန္မာ၊ အဂၤလိပ္၊ ထိုင္း၊ ကိုရီးယား၊ တရုတ္၊ ဂ်ပန္၊ တိဘက္၊ သီရိလကၤာ စတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြနဲ႔ ေရးထြင္းထားတဲ့ ေက်ာက္ျပားေတြ ရွိပါတယ္။


၀င္းအျပင္ဖက္ထြက္ရင္ ဓမၼစၾကၤာ တရားေဟာၾကားေနဟန္ လက္တ၀ါးသာသာ ဆင္းတုေလးေတြ လိုက္ေရာင္းေနတဲ့ ကုလားေလးေတြနဲ႔ ေတြ႔ရမွာပါ။ ေျမေစးနီနီနဲ႔ ပံုေလာင္းလုပ္ထားျပီး မီးဖုတ္ထားတဲ့ အဲဒီဆင္းတုေလးေတြကို ၁၀ ရူပီး ၀န္းက်င္ေပးရပါတယ္။ ေၾကးနဲ႔ လုပ္ထားတာေတြကေတာ့ ၅၀ ရူပီးေလာက္ အထိ ဆစ္၀ယ္လို႔ ရပါတယ္။

သူတို႔ေတြလည္း က်မတို႔ ပုဂံက ကေလးေတြလိုပါပဲ။ Hello, this is ancient one. Plesase look. Please buy နဲ႔ ဧည့္သည္ကို အလုအယက္ ေရာင္းၾကတာပါပဲ။ ႏိုင္ငံျခားသား ဧည့္သည္ေတြမို႔ ေစ်းကို မတန္မဆလည္း တင္ထားတတ္ၾကပါေသးတယ္။ ျမန္မာေတြမွန္းသိရင္ သူတို႔က ျမန္မာလို '၁၀၀ လား' 'ေကာင္းတယ္' နဲ႔ ေခါင္းေလးေတြကို စပရိန္တပ္ထားသလို ဘယ္ညာရမ္းျပီး တခါခါေလးနဲ႔ ေျပာတတ္ပါေသးတယ္။

ေရွးေဟာင္းပစၥည္းပံုစံလိုျဖစ္ေအာင္ ၾကပ္ခိုးတိုက္၊ ေရညွိတက္ေအာင္ေရစိမ္ထားတာ သိေပမယ့္လည္း အမွတ္တရမို႔ တခုေတာ့ က်မ ၀ယ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

မိဂဒါ၀ုန္ ၀န္းအျပင္ လမ္းတဖက္ျခမ္းမွာေတာ့ အမွတ္တရ ပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္ေလးေတြရွိပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္ေလးေတြမွာ ဗာရာဏသီထြက္ ဆာရီစလွလွေလးေတြလည္း ရႏိုင္တာမို႔ ဗာရာဏသီ မသြားျဖစ္တဲ့ သူေတြအဖို႔ အဲဒီဆိုင္ေတြမွာ ၀ယ္ယူႏိုင္ပါတယ္။

ဗာရာဏသီ မသြားျဖစ္တဲ့သူေတြအဖို႔ ဆာရ္နာထ္မွာနားေနဖို႔အတြက္လည္း တည္းခိုခန္းေတြ ဟိုတယ္ေတြရွိသလို က်မတို႔ ျမန္မာေတြအဖို႔ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းလည္းရွိပါတယ္။

က်မတို႔ ကေတာ့ ဆာရ္နာထ္မွာ တေန႔တာ အခ်ိန္ျဖဳန္းျပီး ေန႔လည္စာ စားျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ဂါယာကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ဂါယာက ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းကို ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ညေနေစာင္းေနပါျပီ။

ဂါယာကေနစထြက္လာကတည္းက ခရီးတေလွ်ာက္လံုး အိပ္ခ်ိန္ကလြဲလို႔ ကားေပၚမွာပဲမို႔ ကားစီးရမွာကို က်မတို႔ ေတာ္ေတာ့ကို ေၾကာက္ေနပါျပီ။ ကားစီးဖို႔ကိုလည္း ေတာ္ေတာ့ကို လန္႔ေနၾကပါတယ္။ အိမ္ကိုလည္း ျမန္ျမန္ ျပန္ေရာက္ခ်င္လွပါျပီ။
အိႏၵိယမွာကေတာ့ ေတာေခါင္ေခါင္က ရြာငယ္ဇနပုဒ္ေလးေတြေတာင္ ကတၱရာခင္းလမ္းနဲ႔ပါပဲ။ လူေတြ စည္းကမ္းမရွိ လမ္းေတြကို ဖ်က္ဆီးထားလို႔ ပ်က္ေနတာေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။ အေ၀းေျပးလမ္းေတြကလည္း ျဖဴးေနေအာင္ ေကာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ တပတ္လံုးလံုး ကားေပၚမွာဆိုေတာ့ က်မတို႔ အေတာ့္ကို ျငီးေငြ႔မိပါတယ္။

ဂါယာေရာက္ေတာ့ မိုးေတြရြာထားတာ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ စိမ္းစိုစိုနဲ႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ရာသီဥတုကလည္း က်မတို႔ေရာက္စတုန္းကလို မပူေတာ့ပါဘူး။ နယူးေဒလီမွာလည္း ဒီလိုမိုးေတြ ရြာေနရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဒီမွာရြာေနတဲ့ မိုးကို ေဒလီ ယူသြားရေအာင္လို႔လည္း အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေျပာင္ေျပာျဖစ္ပါတယ္။

ဂါယာကေန ေနာက္တေန႔ည ရထားနဲ႔ ေဒလီကိုအျပန္မွာေတာ့ ပင္ပန္းလာသမွ် ရထားေပၚ အိပ္လိုက္လာတာ မနက္ေဒလီကိုေရာက္ခါနီး ကုလားေတြ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ျဖစ္လာမွ ႏိုးပါေတာ့တယ္။ က်မဆုေတာင္းျပည့္တယ္ေျပာရမလားပဲ။ ေဒလီမွာ မိုးေတြရြာထားလို႔ ရာသီဥတုက ေအးေအးလူလူရွိေနပါတယ္။

ေဒလီဘူတာမွာေတာ့ လူေတြလူေတြ က်မတို႔ဆီက ပြဲေစ်းတန္းတိုးေနတာလို ၾကက္ပ်ံမက်စည္ကားလို႔ ေနပါတယ္။ အဲလိုေျပာလို႔ ပြဲလမ္းမ်ားရွိေလသလား ခရီးသြားရာသီမို႔လို႔လားလို႔ေတာ့ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ အိႏၵိယမွာက ရထားနဲ႔ ခရီးသြားတာဟာ ေစ်းသက္သာျပီး သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိေလတာမို႔ ရထားစီးၾကတဲ့ ခရီးသည္က အျခား ဘယ္ႏိုင္ငံနဲ႔မွ မတူေအာင္ မ်ားလြန္းေနတာပါ။ ခါးပါးႏႈိက္ကိုသတိမထားမိတဲ့ က်မကေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္အျပင္ဖက္မွာ ထိုးထားတဲ့ ထီးတေခ်ာင္း ခါးပိုက္ႏႈိက္ကို လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ရပါတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ က်မတို႔မွာ အရမ္းကိုပင္ပန္းျပီး ခ်ဳန္းခ်ဳန္းက်သြားတာပါပဲ။ က်မတို႔က ဂါယာ ေရာက္ဖူးခ်င္လြန္းလို႔ ရတဲ့အခ်ိန္ ၆ ရက္ေလးကို ရွိတဲ့ ဘတ္ဂ်က္ေလးနဲ႔ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ သြားခဲ့ရတာမို႔ အရမ္းကို ပင္ပန္းပါတယ္။ ဘုရားဖူးရတာလည္း ပုဆိန္ေပါက္ပဲ ဖူးရတယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာပါတယ္။ ပင္ပန္းေပမယ့္ ဗုဒၶဂါယာခရီးက က်မအဖို႔ ဗဟုသုတေတြ အမ်ားၾကီးရေစခဲ့ပါတယ္။

ဗုဒၶဂါယာ ဘုရားဖူးသြားမယ့္သူေတြအတြက္

ဗုဒၶဂါယာကို ျမန္မာျပည္က လာမယ့္သူေတြကေတာ့ ဘုရားဖူးအဖြဲ႔ေတြက စီစဥ္ေပးၾကတာမို႔ အဆင္ေျပေျပေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ဘုရားဖူးခြင့္ရၾကမွာပါ။ အစားအေသာက္အတြက္ကလည္း ျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ စီစဥ္ေပးတာမို႔ ျမန္မာအစာကိုပဲ အဆင္ေျပေျပ စားလို႔ရမွာပါ။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ အာလူးပူရီနဲ႔ တိုးမွာေပါ့ရွင္။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ခရီးစီစဥ္လာတာဆိုရင္ ျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာလည္း တည္းခိုလို႔ရပါတယ္။ တည္းခိုတဲ့သူတိုင္းအတြက္ အခန္းေတြလည္းသပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိပါတယ္။
ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြကေတာ့ ……
- ေငြအေၾကြလဲလို႔ ကေလးငယ္ေတြကို ေပးခ်င္ေလ့ရွိတဲ့ ျမန္မာေတြအဖို႔ ဂါယာက မဟာေဗာဓိဘုရား၀င္းထဲမွာ လဲလို႔ရပါတယ္။ လဲမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ကေတာ့ ႐ူပီး ၁၀ တန္ရြက္ေတြ ေပးပါလိမ့္မယ္။ အေၾကြေစ့ကိုရေအာင္လဲပါ။ က်မတို႔ ျမန္မာအတြက္ ၁၀ ဆိုတာ ဘာမွမရွိဘူးလို႔ ျမင္ေကာင္းျမင္ေနပါလိမ့္မယ္။ အိႏၵိယမွာက အမ်ားဆံုးေပးမွ ၅ ႐ူပီးေပးပါတယ္။ အခုလက္ရွိ ေငြလဲႏႈန္းက ၁ ႐ူပီးကို ၂၀ က်ပ္ ရွိပါတယ္။ ၁၀ ႐ူပီးဆုိတာ ေပးရတဲ့သူအဖို႔ မ်ားလာတာနဲ႔အမွ် ခံႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

- ခါးပိုက္ႏႈိက္၊ အလစ္သမား အထူးသတိထားပါ။ မိမိပစၥည္း မိမိတာ၀န္ပါပဲ။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၀င္ရင္ ကိုယ့္ပစၥည္းကုိယ္ က်န္မက်န္ ျပန္စစ္ပါ။ ျမန္မာျပည္က ဆိုင္ေတြလို ပစၥည္းက်န္ခဲ့ရင္ ျပန္လိုက္ေပးတာ သိမ္းထားေပးတာေတြ မရွိပါဘူး။

- ကုိယ့္ရဲ႔အေရးၾကီး စာရြက္စာတမ္းေတြျဖစ္တဲ့ ပတ္စ္စပို႔၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္စတာေတြ တန္ဖိုးၾကီးပစၥည္းေတြျဖစ္တဲ့ ဖုန္း၊ ကင္မရာ အစရွိတာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ထိန္းသိမ္းပါ။

- ကင္မရာ ဘက္ထရီ အားသြင္းတဲ့ၾကိဳးေတြ၊ Adapter ေတြကို မေမ့ မေပ်ာက္ပါေစနဲ႔။ အိႏၵိယမွာက ပလက္ေခါင္းပံုစံက Three way round pin မ်ားပါတယ္။ Adapter လိုရမယ္ရ ယူလာသင့္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ပလက္အမ်ားစုက Two way အျပား ဒါမွမဟုတ္ Two way အလံုးေလးေတြျဖစ္ပါတယ္။

- ရာသီဥတုက ပူရင္တအားပူ ေအးရင္တအားေအး၊ ေန႔ပူညခ်မ္း ရာသီဥတုမ်ိဳးရွိတာမို႔ ခ်ည္ထည္ လက္ရွည္ေလးေတြပဲ ၀တ္သင့္ပါတယ္။ ေအာက္တိုဘာကေန ဇန္န၀ါရီအထိကေတာ့ ညဖက္ဆိုရင္ တအားေအးတတ္တာမို႔ အေႏြးထည္လည္း ယူလာသင့္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ဂါယာမွာက ဆိုသေလာက္မေအးေပမယ့္ လုမၸီနီရွိတဲ့ နီေပါဖက္သြားမယ္ဆိုရင္ ရာသီဥတု ေအးျမလြန္းပါတယ္။

- အသားအရည္ ထိခိုက္လြယ္တဲ့သူေတြအဖို႔ ေနပူဒဏ္ခံ sking lotion လူးဖို႔လည္း လိုအပ္ပါမယ္။

- ထီးျဖစ္ျဖစ္ ဦးထုပ္ျဖစ္ျဖစ္ ေဆာင္းသင့္ပါတယ္။

- ဘုရားဖူးလာတဲ့ လူငယ္ေတြအဖို႔ကေတာ့ လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီတဲ့ အ၀တ္အစား အတိုအျပတ္ေတြ မ၀တ္သင့္ပါဘူး။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ တည္းခိုရမွာနဲ႔ ဘုရားဖူးလာတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သက္ေတာင့္သက္သာရွိမယ့္ ဒူးအထက္မေရာက္တဲ့ စကပ္ရွည္ရွည္၊ ေဘာင္းဘီရွည္ရွည္ပဲ ၀တ္သင့္ပါတယ္။ ထမီ၀တ္လို႔လည္းရပါတယ္။ ေယာဂီထမီေလးေတြနဲ႔ ဘုရားဖူးလာၾကသူေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။

- ၀တ္ရ ခၽြတ္ရလြယ္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ သက္ေတာင့္သက္သာရွိမယ့္ဖိနပ္မ်ိဳး စီးသင့္ပါတယ္။

- အိတ္ေဆာင္လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေလးေတြ ေဆာင္ထားဖို႔လိုပါတယ္။ အခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာမီးက ခြဲတမ္းနဲ႔႔ပဲရတာမို႔ ကိုယ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ မီးပ်က္တာနဲ႔ ၾကံဳတတ္ပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ အင္ဗာတာမီး ထားထားတတ္ပါတယ္။

- မိမိေသာက္ေနက် ေဆးေတြတပါတည္း ယူလာခဲ့ဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။ ဥပမာ - ေသြးတိုး၊ ဆီးခ်ိဳလို ေရာဂါရွိတတ္သူေတြ၊ ကားမူးတတ္သူမ်ားအဖို႔ ကိုယ္ေသာက္ေနက် အမူးအေမာ ေပ်ာက္ေဆး၊ ႐ွဳေဆးဗူးေတြ အလံုအေလာက္ တပါတည္း သယ္လာသင့္ပါတယ္။ ဒီေရာက္မွ ၀ယ္ဖို႔ျပဳဖို႔က ခက္ပါတယ္။ ကိုယ္သြားရမယ့္ခရီးက ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္လံုး ကားနဲ႔ခ်ည္းသြားရတာေတြခ်ည္းမို႔လို႔ပါ။ ေခၽြးထြက္မ်ားတဲ့သူျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ဓာတ္ဆားထုတ္ေလးေတြလည္း မေမ့ခဲ့ပါနဲ႔။ ဘုရားဖူးအဖြဲ႔ကလည္း အေရးေပၚသံုး ေရွးဦးသူနာျပဳ First Aid Kit ေတြေတာ့ ပါမယ္ထင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ေသာက္ေနက်ေဆး ကိုယ့္နားအဆင္သင့္ရွိေနမယ္ဆိုရင္ ေကာင္းတာေပါ့ေနာ္။

- ျခင္မကိုက္ေအာင္လူးတဲ့ေဆးေတြလည္း ေဆာင္ထားဖို႔လိုပါမယ္။

- Hand Sanitizer ဒါမွမဟုတ္ Hand Gel နဲ႔ Tissue ေလးေတြလည္း ေဆာင္ထားဖို႔ လိုပါမယ္။ ခရီးေဆာင္ ဆပ္ျပာေလးေတြလည္း မေမ့ပါနဲ႔။ City Mart လိုဆိုင္ေတြမွာ ဒီပစၥည္းေလးေတြ ၀ယ္လို႔ရပါတယ္။

- အျပင္ဆိုင္ေတြမွာေရာင္းတဲ့ ကုလားအစားအစာေတြ စားရင္ သတိထားပါ။ စားေနက် မဟုတ္ေတာ့ ၀မ္းပ်က္၀မ္းေလွ်ာျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေသာက္ေရကိုလည္း ေရသန္႔ဘူးသာ၀ယ္ေသာက္ပါ။ ေရသန္႔ဘူး၀ယ္တဲ့အခါမွာလည္း ပုလင္းဖုန္းက ပါကင္ပိတ္ဟုတ္မဟုတ္ကို ေသခ်ာစစ္ေဆးပါ။ ပုလင္းထဲမွာ အနည္ေတြေတြ႔ရင္ သံသယရွိရင္ မ၀ယ္ယူပါနဲ႔။

- တည္းခိုတဲ့အခါ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ တည္းခုိရတာမို႔ သဒၶါေပါက္ျပီး ေငြလွဴဒါန္းလိုတဲ့အခါ လွဴလို႔ရေအာင္ စာအိတ္ေလးေတြလည္း မေမ့ခဲ့ပါနဲ႔။ လိုခါမွ ေျပး၀ယ္စရာ ဆိုင္မရွိပါဘူး။

- အမွတ္တရ ပစၥည္းေလးေတြ ၀ယ္တဲ့အခါ ေစ်းကို ေသခ်ာဆစ္ပါ။ တခ်ိဳ႔ေတြက ေစ်းမတန္တဆ တင္ထားတတ္ၾကပါတယ္။

ဘုရားဖူးသြားသူပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလ့လာေရးသြားသူပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုး စိတ္ခ်မ္းေျမ့စြာနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ခရီးျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေခၽြပါတယ္ရွင္။

အျခားဖတ္စရာ ဗုဒၶဂါယာ အေၾကာင္းမ်ား ....

ဗုဒၶဂါယာ ေလ့လာေရးခရီး အပိုင္း (၆)- ေရွးေဟာင္းျမိဳ႔ေတာ္ ဗာရာဏသီ
ဗုဒၶဂါယာ ေလ့လာေရးခရီး အပိုင္း (၅)- ဖြားေတာ္မူတဲ့ လုမၸီနီ
ဗုဒၶဂါယာ ေလ့လာေရးခရီး အပိုင္း (၄)- ပတၱနား၊ ေ၀သာလီနဲ႔ ပရိနိဗာန္ျပဳတဲ့ ကုသိနာ႐ံု
ဗုဒၶဂါယာ ေလ့လာေရးခရီး အပိုင္း (၃)- ရာဇျဂဳိလ္၊ နာလႏၵာ တကၠသိုလ္
ဗုဒၶဂါယာ ေလ့လာေရးခရီး အပိုင္း (၂)- ဒုကၡရစရိယာ က်င့္ရာ ေတာင္နဲ႔ သုဇာတာ ေရႊခြက္ေမ်ာရာ နာရဥၨရာျမစ္
ဗုဒၶဂါယာ ေလ့လာေရးခရီး အပိုင္း (၁)- ဂါယာႏွင့္ ဗုဒၶပြင့္ရာ မဟာေဗာဓိ

မာန္